به روز بمانید!
آیا مایل هستید اعلانات مربوط به گفتگوهای آنلاین خود را روی دستگاه خود دریافت کنید؟
لطفاً اتصال اینترنت خود را بررسی کنید.
مهریه | بررسی قوانین و مقررات مهریه
عقد نکاح جدای از این که تکالیفی را برای زوجین به وجود می‌آورد، سبب ایجاد حق و حقوقی برای طرفین نیز می‌شود. مهریه به عنوان اصلی‌ترین و مهم‌ترین حق زن در زندگی مشترک با شوهر محسوب می‌شود که پرداخت آن مسئولیتی است که قانونگذار برای مرد در نظر گرفته است.
مهریه را نمی‌توان تنها حقوق مالی زن در رابطه زوجیت به شمار آورد و نفقه، اجرت المثل، نحله و غیره به عنوان حقوق دیگران زنان به شمار می‌رود. از لحاظ شرعی، مهریه، هدیه‌ای است که به واسطه علاقه مرد به همسرش در نظر گرفته می‌شود.
در واقع مهریه بالا طبق آنچه که در فقه عنوان شده است، توصیه نشده، اما در جامعه ما متاسفانه تحلیل نادرستی از مهریه می‌شود و شاهد اینگونه مسائل هستیم که در زمان عقد، مهریه با تعداد بالا و با معیارهایی مانند سال تولد زوجه و مواردی از این قبیل تعیین می‌شود.
مهریه می‌تواند هر نوع مالی که علاوه بر ارزش اقتصادی، مبنای شرعی داشته باشد و به مالکیت زوجه در آید، قرار گرفته شود. با توجه به این که مهریه، حق قانونی و شرعی تمامی خانم‌های متاهل محسوب می‌شود، به محض جاری شدن عقد، زوجه قانونا این امکان را دارد تا پرداخت مهریه را از شوهر مطالبه کند.
در طی چند سال اخیر، شاهد تغییرات قابل توجهی در مورد قوانین مهریه بوده‌ایم و در حال حاضر طرح‌های مختلفی برای کاهش میزان سقف مهریه به مجلس ارائه گردیده است که هنوز به تصویب نهایی نرسیده است.
عقد دائم و موقت بر مبنای تعیین مهریه جاری می شوند و باید زوج باید بپذیرد که از زمان جاری شدن عقد، زوجه مالک مهریه محسوب شده و باید در هر زمان که وی مهریه را مطالبه کند، اقدامات لازم جهت پرداخت مهریه را انجام دهد.
در مورد عدم پرداخت مهریه، ضمانت اجرای حقوقی و کیفری در قانون تعیین شده است و این موضوع به منزله آن است که اگر شوهر از پرداخت مهریه، خودداری کند، امکان تعیین مجازات حبس برای او وجود دارد. مهریه تکلیف قانونی برای مردان به شمار رفته که در هر صورت باید آن را به زن پرداخت نمایند.
خانم‌هایی که به دلیل استنکاف شوهر از پرداخت مهریه، قصد دارند برای وصول مهریه اقدام کنند، باید از طریق اداره ثبت اقدامات لازم را انجام دهند.
طبق بخشنامه جدید الصدور از طرف قوه قضاییه، دادگاه‌های خانواده دیگر امکان رسیدگی به دعاوی مهریه را نداشته و تنها در صورتی به اینگونه پرونده‌ها رسیدگی می‌کنند که قبل از ارائه دادخواست مهریه، از طریق اداره ثبت برای وصول مهریه اقدام کرده باشند.
سنت مهریه از دیرباز در کشور ما رواج داشته است و در زمان عقد ازدواج برای زن تعیین می‌شود. مهریه مالی است که به واسطه عقد نکاح به زن تعلق گرفته و در قانون مدنی انواع مختلفی از مهریه عنوان شده است.
ماده 1082 قانون مدنی عنوان نموده است که به مجرد عقد، زن مالک مهریه می‌شود و می‌تواند هر نوع تصرفی که بخواهد در آن بنماید.
در واقع از ماده فوق می‌توان این برداشت را کرد که به محض جاری شدن عقد ازدواج و برقراری رابطه زوجیت، زوجه مالک مهریه محسوب می‌گردد و امکان تصرف در آن را خواهد داشت. مهریه را مانند مالی تصور کنید که قانونا به نام صاحب آن زده شده و می‌تواند هرگونه تصرفی در آن داشته باشد.
مهریه از زمان جاری شدن عقد نکاح تا پایان رابطه زوجیت، تعهدی برای مرد محسوب می‌شود و به نوعی می‌توان اینگونه بیان کرد که پرداخت مهریه، دینی بر عهده شوهر تا زمانی که رابطه مشترک به پایان نرسیده است، به شمار می‌رود.
این که زن بتواند بعد از عقد، مهریه خود را مطالبه کند، حقی است که قانونگذار برای آن‌ها در نظر گرفته است و زوج امکان استنکاف از پرداخت مهریه را ندارد. گفتنی است که مطالبه مهریه قبل از عقد نکاح از طرف زوجه امکان پذیر نیست و باید عقد ازدواج چه به صورت دائم و چه موقت، جاری شود تا بتوان زوجه را به عنوان مالک مهریه به شمار آورد.
در واقع زوجین قبل از عقد می‌توانند در مورد میزان مهریه به توافق برسند تا برای تعیین آن در زمان عقد مشکل خاصی نداشته باشند. مهریه بر اساس این که چه زمانی تعیین شده و همچنین بر حسب تعهد زوج نسبت به پرداخت آن به انواع مختلفی تقسیم بندی می‌شود که در این بخش قصد داریم با انواع مهریه آشنا شویم.
تعیین مهریه به واسطه این که قبل و بعد از عقد صورت می‌گیرد، به انواع مختلفی تقسیم بندی می‌شود که مهریه بر همین اساس عبارت است از:
یکی از انواع مهریه تحت عنوان مهر المسمی شناخته می‌شود. این نوع مهریه صرفا در عقد دائم به زوجه تعلق می‌گیرد که تعیین آن طبق توافق طرفین انجام می‌شود.
نوع دیگر مهریه، مهرالمثل است که به موجب ماده 1100 قانون مدنی، در صورتی که مهرالمسمی، مجهول بوده یا مالیت نداشته باشد یا مالک غیر باشد، در صورت اول و دوم، زن مستحق مهرالمثل خواهد بود و در صورت صورت سوم، مستحق دریافت مثل یا قیمت آن خواهد بود، مگر آن که صاحب مال اجازه نماید.
همچنین ماده 1087 قانون مدنی، ناظر به این موضوع است که اگر در عقد دائم، مهریه تعیین نشده باشد و قبل از تراضی برای تعیین مهریه، زوجین با یکدیگر نزدیکی داشته کرده باشند، زوجه مستحق مهرالمثل خواهد بود.
امکان تعیین مهریه بعد از عقد دائم وجود دارد و در این شرایط اگر رابطه زناشویی قبل از تعیین مهریه بین زوجین اتفاق افتاده باشد، به زوجه مهرالمثل تعلق می‌گیرد. در مورد تعیین مهرالمثل، وضعیت و شرایط زوجه از قبیل سطح فرهنگی و اجتماعی خانوادگی او، وضعیت زن نسبت به سایر اقارب و مواردی از این قبیل در نظر گرفته می‌شود.
بنابراین می‌توان گفت که میزان مهرالمثل با توجه به وضعیت زندگی هر زن ممکن است که متفاوت باشد و نمی‌توان مقدار ثابتی را به عنوان مهرالمثل برای تمامی خانم‌ها در نظر گرفت.
ماده 1090 قانون مدنی به این موضوع اشاره دارد که اگر تعیین مهریه در اختیار زن داده شود، امکان تعیین بیش از مهرالمثل معین برای وی امکان پذیر نیست.
مهرالمتعه به عنوان دیگر مهریه شناخته شده در قانون ایران است که شرایط مربوط به آن در ماده 1093 قانون مدنی ذکر شده است.
طبق این ماده، هرگاه مهر در عقد ذکر نشده باشد و شوهر قبل از نزدیکی و تعیین مهر، زن خود را طلاق دهد، زن مستحق مهرالمتعه است. چنانچه بعد از آن طلاق دهد، مستحق مهرالمثل خواهد بود.
زمانی زوجه مستحق مهرالمتعه است که در عقد ازدواج، تعیین مهریه صورت نگرفته و طلاق قبل از نزدیکی و تعیین مهر صورت گرفته باشد. طبیعتا اگر قبل از آن که زن و شوهر با هم نزدیکی کرده باشند، طلاق بگیرند و مهریه نیز تعیین نشده باشد، مهرالمثل برای زن در نظر گرفته می‌شود.
در مورد تعیین مهرالمتعه، کارشناس به بررسی شرایط و وضعیت اقتصادی زوج می‌پردازد که در مهرالمثل شاهد این هستیم که تعیین مهریه بر اساس شرایط و وضعیت زن انجام می‌شود. مهرالمتعه و مهرالمسمی در مورد ازدواج دائم مطرح می‌شود و امکان تعلق گرفتن این دو مهریه در عقد موقت به زن وجود ندارد.
دلیل آن هم این است که مهرالمتعه و مهرالمسمی را می‌توان بعد از عقد نیز تعیین کرد و با توجه به این که در ازدواج موقت باید تعیین مهریه در همان زمان عقد صورت گیرد و تعیین مهریه بعد از عقد منجر به باطل شدن آن می‌گردد، علی القاعده نمی‌توان مهرالمتعه و مهرالمسمی را در عقد موقت در نظر گرفت.
همانطور که گفته شد، مهریه طبق زمان تعیین و تعهد به پرداخت انواع متعددی دارد که در بخش قبل با انواع مهریه بر اساس زمان تعیین که شامل مهرالمسمی، مهرالمثل، مهرالمتعه و مهرالسنه می‌باشد، آشنا شدیم. حال در این بخش قصد داریم به بررسی انواع مهریه از لحاظ تعهد به پرداخت بپردازیم.
دسته بندی مهریه طبق نحوه پرداخت اهمیت بیشتری نسبت به دسته بندی قبلی دارد که در صورت مهریه طبق این دسته بندی شامل مهریه عندالمطالبه و مهریه عندالاستطاعه است. بین این دو نوع مهریه از لحاظ پرداخت تفاوت وجود دارد که در ادامه به بررسی هریک می‌پردازیم.
نام این نوع مهریه گویا نحوه پرداخت آن می‌باشد. مهریه عندالمطالبه به عنوان مهریه حال نیز شناخته می شود و بدین معناست که در هر شرایط که زوجه مهریه را مطالبه کند، شوهر باید آن را پرداخت کند.
به بیان دیگر، به محض آن که عقد ازدواج منعقد شد و مهریه زن به صورت عندالمطالبه باشد، این امکان برای زوجه به لحاظ قانونی فراهم است که مهریه را مطالبه نموده و به دلیل حال بودن مهریه، زوج مکلف به پرداخت آن است.
برخلاف مهریه عندالمطالبه در مهریه عندالاستطاعه، زوج در هر زمانی که زوجه مهریه را مطالبه کند، مکلف به پرداخت آن نیست. در واقع در این نوع مهریه، استطاعت و توانایی مالی مرد شرط اصلی برای پرداخت مهریه به شمار می‌رود.
در واقع برای پرداخت مهریه عندالاستطاعه باید توانایی مالی شوهر به اثبات برسد، در غیر این صورت اگر شوهر از تمکن مالی برخوردار نباشد، ملزم به پرداخت مهریه نیست.
به طور کلی در صورتی که زوج، توان پرداخت مهریه درخواست شده را به صورت یکجا نداشته باشد، شرایطی در قانون پیش بینی شده است که می‌تواند درخواست اعسار بزند تا در این صورت پرداخت مهریه به صورت اقساطی تعیین شود.
در بخش قبل به این موضوع پرداختیم که مهریه بر اساس تعهد به پرداخت به دو نوع عندالمطالبه و عندالاستطاعه تقسیم بندی می‌شود. زوجه در صورت شرایط قانونی بخشش مهریه می‌تواند تمام یا بخشی از مهریه خود را بذل نماید که البته تا حدودی این امر به اختیار طرفین بستگی دارد.
نحوه پرداخت مهریه در ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی اشاره شده است. بر اساس این ماده، هر کس محکوم به پرداخت مالی به دیگری شود، چه به صورت استرداد عین یا قیمت یا مثل آن و یا ضرر و زیان ناشی از جرم یا تادیه و آن را تادیه نکند، دادگاه او را ملزم به به تادیه نموده و اگر مالی در دسترس وی باشد، آن را ضبط و به میزان محکومیت از مال ضبط شده، استیفا می‌نماید، در غیر این صورت، بنا به تقاضای محکوم له، ممتنع را در صورتی که معسر نباشد، تا زمان تادیه حبس خواهد کرد.
ماده فوق در مورد محکومیت شوهر به پرداخت مالی که می‌توان مهریه باشد، اشاره دارد. در صورتی که زوجه تقاضای مهریه کند و در این صورت شوهر اقدامی را برای پرداخت مهریه انجام ندهد، بحث شکایت از شوهر به دلیل عدم پرداخت مهریه مطرح می‌شود. زوجه برای آن که به حق خود برسد، راه حلی جز این که مهریه خود را از طریق قانونی وصول کند، ندارد.
گفتنی است که ماده فوق ناظر به طرح دعاوی است که در دادگاه مطرح شده و در این صورت حکم محکومیت قطعی خوانده صادر شده است.
با توجه به این که بر اساس رویه جدید، امکان ثبت مستقیم درخواست مهریه در دادگاه وجود ندارد و کلیه درخواست‌های اجرا گذاشتن مهریه با مراجعه به اداره ثبت انجام می‌شود، دیگر صدور حکم و رسیدگی توسط مرجع قضایی در ان شرایط چندان موضوعیت ندارد.
در هر صورت ماده 22 قانون حمایت خانواده در این زمینه بیان می‌کند که هرگاه مهریه در زمان وقوع عقد نکاح، تا یکصد و ده سکه تمام بهار آزادی یا معادل آن باشد، وصول آن مشمول مقررات ماده 2 قانون نحوه اجرای محکومیت‌های مالی است.
چنانچه مهریه بیشتر از این میزان باشد، در خصوص مازاد آن فقط ملائت زوج ملاک پرداخت است. ماده مزبور اشاره به این قضیه دارد که مهریه تا میزان 110 سکه، به صورت عندالمطالبه بوده و بیشتر از این میزان، به صورت عندالاستطاعه است.
در واقع برای وصول مهریه مازاد بر یکصد و ده سکه، باید توانایی مالی زوج ثابت شود، در غیر این صورت اگر زوج توانایی مالی برای پرداخت مهریه را نداشته باشد، ملزم به تادیه آن نخواهد بود.
اثبات تمکن مالی زوج برای مهریه مازاد بر 110 سکه، از طریق ارائه مدارک و مستنداتی که نشان دهنده وجود دارایی و اموال به نام شوهر است. در واقع اگر زوج، اموالی به نام خود داشته باشد به منزله تمکن مالی او بوده و پرداخت مهریه از طریق توقیف اموال او صورت می‌گیرد.
نپرداختن مهریه به صورت مطلق جرم محسوب نمی‌شود اما در صورت شکایت زوجه و صدور حکم محکومیت قطعی آن هم در شرایطی که در قانون عنوان شده است، برای عدم پرداخت مهریه ضمانت اجرای کیفری تعیین شده است.
در حال حاضر بر اساس جدیدترین رویه قضایی و مقررات تصویب شده، تا سقف میزان صد و ده سکه امکان تعیین مجازات کیفری برای شوهر وجود دارد. به بیان دیگر، میزان مهریه خانم هر چقدر که باشد، تا مقدار 110 سکه می توان علیه زوج طرح دعوا کیفری نمود و مازاد بر این میزان صدور حکم جلب زوج امکان پذیر نیست.
بنابراین اگر زوج مهریه خانم را تا یکصد و ده سکه بپردازد، برای پرداخت بیشتر از این میزان دیگر امکان تعیین مجازات حبس برای او وجود ندارد. زمانی که زوجه برای وصول مهریه از طریق دادگاه اقدام می‌کند، در صورت وجود شرایط قانونی، دادگاه حکم به محکومیت خوانده را صادر نموده و او را ملزم به پرداخت مهریه می‌کند. در صورتی حکم محکومیت، قطعی شده باشد، زوج می‌تواند درخواست اعسار بدهد تا پرداخت مهریه تقسیط شود.
در این صورت پرداخت مهریه به صورت اقساطی و طبق رویه تعیین شده از طرف دادگاه انجام می‌شود. در این شرایط که حکم قطعی محکوم علیه جهت پرداخت مهریه صادر شده باشد و با وجود پرداخت مهریه طبق درخواست اعسار، زوج از پرداخت نمودن مهریه زوجه خودداری کند، امکان اخذ حکم جلب زوج (در صورت عدم پرداخت مهریه تا میزان 110 سکه) وجود دارد.
مهریه خانم به هر میزان که مطالبه شده باشد، باید از طریق مختلف از سوی شوهر پرداخت شود اما سقف تعیین میزان صد و ده سکه برای اعمال ضمانت اجرای کیفری و تعیین مجازات عدم پرداخت مهریه صورت گرفته است.
به طور مثال، فرض کنید که مهریه خانم 400 سکه است و زوجه تمام مهریه خود را مطالبه کرده است. در این شرایط اگر زوج به اندازه 110 سکه، مهریه زن را پرداخت کرده باشد، زوجه نمی‌تواند برای گرفتن حکم جلب او اقدام کند. در واقع برای مابقی مهریه پرداخت نشده (یعنی 290 سکه)، حکم جلب محکوم علیه صادر نمی‌شود. البته زوج باید برای مابقی مهریه که پرداختی آن صورت نگرفته است نیز اقدام کند.
بنابراین شوهر باید مهریه همسرش را تا هر میزان که تعیین شده بپردازد اما اگر تا حداکثر 110 سکه، پرداخت مهریه زوجه انجام نشود، زوجه به لحاظ قانونی می‌تواند اقدام به اخذ حکم جلب شوهر را نماید.
مهریه این ویژگی را دارد که خانم‌ها بتوانند بعد از طلاق و حتی در طول دوران رابطه نیز برای مطالبه آن اقدام کنند. بر خلاف تصورات عامه، مطالبه مهریه صرفا محدود به دوران طلاق نیست، بلکه طبق قانون، به محض جاری شدن عقد، مهریه تحت مالکیت زوجه شده و امکان تصرف در آن را خواهد داشت.
اگر زوجین تمایل به جدایی داشته باشند، آن هم به صورت توافقی باید از طریق طلاق توافقی اقدامات لازم را انجام دهند. در طلاق توافقی، زوجین قبل از طلاق در مورد مسائل مختلف از جمله پرداخت مهریه به زن توافق می‌شود.
برای آن که طرفین بتوانند به صورت توافقی از هم جدا شوند، باید توافق نامه را ضمیمه دادخواست طلاق نموده و آن را تقدیم دادگاه کنند. زمانی که زن و شوهر درخواست طلاق توافقی می‌دهند، باید تکلیف یک سری از موضوعات مانند مهریه را مشخص کرده باشند تا گواهی عدم امکان سازش صادر شود.
تعیین مهریه در طلاق توافقی بر اساس تراضی طرفین صورت می‌گیرد و دادگاه نیز در این زمینه اقدام به بررسی جداگانه در مورد تعیین مهریه زوجه نمی‌کند.
به طور مثال، اگر میزان مهریه زوجه، 350 سکه باشد، زوجین به این توافق می‌رسند که تا مقدار 150 سکه باید پرداخت شود که زوج ابتدا باید به اندازه 10 سکه به زن پرداخت نماید و مابقی آن یعنی 140 سکه دیگر را به مرور آن هم به صورت ماهانه دو سکه پرداخت کند.
مثال فوق به عنوان یکی از توافقاتی است که زن و شوهر می‌توانند برای پرداخت مهریه در طلاق توافقی انجام دهند. از لحاظ قانونی چنین توافقی، منعی ندارد و مورد پذیرش دادگاه نیز قرار خواهد گرفت.
زمانی که دادخواست طلاق توافقی ثبت می‌شود و به مرحله دادرسی می‌رسد، دادگاه از طرفین تقاضا می‌کند که وضعیت پرداخت مهریه را مشخص کنند که می‌توانند هرگونه توافق در این زمینه را به صورت مکتوب در اختیار دادگاه قرار دهند.
در ازدواج دائم و موقت، مهریه جزو ارکان اساسی عقد به شمار می‌رود و زوجه چه به صورت دائم یا موقت به عقد کسی درآمده باشد، از حق مهریه برخوردار خواهد بود. برخی افراد اینگونه تصور می کنند که مهریه صرفا در مورد عقد دائم به زن تعلق می‌گیرد و در صیغه، پرداخت مهریه به زن امکان پذیر نیست.
اما ذکر این نکته قابل توجه است که عدم تعیین مهریه در ازدواج موقت، یکی از دلایل اصلی بطلان عقد به شمار می‌رود. قانونگذار در ماده 1095 قانون مدنی صراحتا عنوان می‌کند که اگر در عقد موقت، مهریه تعیین نشود، عقد صورت گرفته بین طرفین باطل می‌باشد.
در واقع ازدواج موقت برپایه مدت و مهریه معلوم جاری می‌شود و زوجین نمی‌توانند بعد از آن که عقد نکاح موقت جاری شد، برای تعیین مهریه اقدام کنند. باید در همان زمانی که خطبه عقد خوانده می‌شود و به نوعی عقد ازدواج جاری می‌شود، میزان مهریه از قبل توسط زوجین تعیین شده و در صیغه نامه ذکر شود.
این موضوع در مورد ازدواج دائم، مطرح نیست و تعیین مهریه بعد از عقد منجر به باطل شدن عقد نخواهد شد. در ازدواج دائم، زوجین می‌توانند تعیین مهریه را به بعد از زمان عقد موکول کنند و هیچگونه محدودیتی در این زمینه برای عقد دائم نیست. بنابراین در عقد دائم و موقت، مهریه به زن تعلق گرفته اما عقد موقت باید بر مبنای تعیین مهریه جاری شود.
ازدواج موقت که در اصطلاح عرفی به عنوان صیغه شناخته می‌شود، تعیین مدت و مهریه معلوم، به عنوان شرایط اساسی صحت عقد به شمار می‌رود و عدم رعایت هرکدام از شرایط مزبور، به باطل شدن عقد منجر خواهد شد.
ماده 1096 قانون مدنی، عنوان کرده است که فوت زوجه در دوران عقد منجر به اسقاط حق مهریه زن نخواهد شد. همچنین اگر تا پایان مدت عقد، نزدیکی بین زوجین انجام نشده باشد، باز هم زوجه مستحق دریافت مهریه خواهد بود.
تنها در شرایطی خاص امکان محروم شدن زوجه از حق مهریه در عقد دائم موقت خواهد شد که این شرایط در ماده 1098 قانون مدنی ذکر شده است. طبق این ماده، در صورتی که عقد نکاح اعم از دائم یا موقت باطل بوده و نزدیکی بین طرفین واقع نشده باشد، زن حق مهریه ندارد و در صورتی که مهریه را گرفته باشد، شوهر می‌تواند آن را استرداد نماید.
بنابر ماده مزبور، اگر عقد ازدواج چه به صورت دائم و چه موقت، اساسا باطل بوده و رابطه جنسی نیز بین زوجین برقرار نشده باشد، امکان تعلق گرفتن مهریه به زن وجود ندارد و در این صورت زوجه نمی‌تواند مهریه را از شوهر مطالبه کند.
حال اگر با این شرایط، مهریه به زن پرداخت شده باشد، به دلیل آن که زن حق مهریه ندارد، شوهر قانونا می‌تواند مهریه پرداخت شده را از وی مسترد نماید.
برای وصول مهریه، دو روش کلی مراجعه به دادگاه و اداره ثبت امکان پذیر است. البته در حال حاضر رویه اجرا گذاشتن مهریه در مقایسه با سابق کمی متفاوت شده است و افراد متقاضی باید در وهله اول برای آن که مهریه خود را وصول کنند، باید درخواستشان را در اداره ثبت اسناد به ثبت برسانند.
با هدف کاهش پرونده‌های ورودی به دادگاه‌ها، رسیدگی به درخواست‌های مطالبه مهریه از طریق دوایر اجراییه ثبت انجام می‌شود. بنابراین مراجع قضایی کما فی سابق دیگر ترتیب اثری به دعاوی مهریه نمی‌دهند، مگر آن که امکان وصول مهریه از طریق اداره ثبت نباشد و متقاضیان با مراجعه به اداره ثبت بعد از گذشت مدت زمان مشخصی از ثبت درخواست خود، نتوانستند به روش قانونی مهریه خود را وصول کنند.
با تغییراتی که در خصوص نحوه وصول مهریه انجام شد، حجم ورودی درخواست‌های مهریه در اداره ثبت به طرز چشمگیری افزایش پیدا کرده است. با توجه به این که برای وصول مهریه در اداره ثبت دیگر نیازی به انجام مراحل دادرسی نیست، خانم‌های متقاضی می‌توانند در سریع ترین زمان ممکن به مهریه خود برسند.
امکان توقیف اموال زوج برای وصول مهریه از طریق اداره ثبت امکان پذیر است و در صورتی دارایی زوج، توقیف خواهد شد که به واسطه صدور اجراییه و مهلت تعیین شده، برای پرداخت مهریه زوجه اقدام نکرده باشد.
مهریه جزو شناخته شده‌ترین دعاوی حوزه امور خانواده محسوب می‌شود و قوانین مرتبط با آن در طی سالیان گذشته تغییرات زیادی داشته است. دعاوی مهریه طبیعتا از طرف خانم‌ها اقامه می‌شود و با توجه به این که مهریه حق قانونی و شرعی زن محسوب می‌شود، در صورت عدم پرداخت آن از طرف شوهر باید از طرق قانونی برای مطالبه آن اقدام کنند.
به دلیل تغییراتی که در نحوه وصول مهریه ایجاد شده است، لزوم استفاده از وکیل مهریه در این نوع دعاوی بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود. در صورتی که به دلایلی قصد گرفتن وکیل را نداشته یا شرایط دسترسی به وکیل را ندارید، می‌توانید از سایر خدمات حقوقی نظیر مشاوره حقوقی بهره مند شوید.
برای اخذ وکیل و یا مشاوره حقوقی مهریه، پیشنهاد ما به شما استفاده از خدمات تخصصی حقوقی بنیاد وکلا است. جهت استفاده از خدمات حقوقی نظیر مشاوره حقوقی تلفنی، آنلاین و حضوری و همچنین انعقاد قرارداد با وکیل برای وکالت در پرونده مهریه، کافیست با کارشناسان ما در ارتباط باشید تا راهنمایی‌های لازم در این زمینه در اختیارتان قرار گیرد.