آیا مایل هستید اعلانات مربوط به گفتگوهای آنلاین خود را روی دستگاه
خود دریافت کنید؟
در پنجره باز شده روی دکمه Allow کلیک کنید...
لطفاً اتصال اینترنت خود را بررسی کنید.
تلفن تماس:
شما می‌توانید درخواست ارزیابی حقوقی خود را بطور مستقیم برای ارسال کنید و در کوتاهترین زمان ممکن از ایشان پاسخ
بگیرید.
لطفا دقت داشته باشید، شما در هر روز تنها
می‌توانید ۳
درخواست ارزیابی حقوقی رایگان ویا ارتباط مستقیم با متخصص ثبت نمایید.
همچنین دقت داشته باشید درصورت عدم انتخاب متخصص، پیام شما برای تمامی متخصصان ارسال شده و ایشان
می توانند ارزیابی خود را از درخواست شما مطرح نمایند.
خلع ید و اجرت‌المثل ملک چه اسنادی می‌خواهد تا در دادگاه برای اثبات؟ آیا با قولنامه رسیدگی میشود؟
طرف مقابل خلع ید و اجرت‌المثل شکایت کرده است. جدیدا، بیش از این در سال گذشته اجرت‌المثل شکایت کرده که در دادگاه قبل هیچ مالکیتی دادگاه نداده که در دادنامه قاضی اعلام کرده که حتی با سند عادی هم برای دادگاه محرز نیست.
تجدید نظر هم تایید کرده و دادخواستی برای دستور فروش ملک داده به دادگاه، در آنجا هم مالکیتی برایش دادگاه قائل نشد و رد شده است. ملک فاقد سند رسمی می‌باشد.
حتی یک طبقه در اختیار طرف مقابل است. ملک ورثه است و بیشتر ورثه را سهمشان را نداده و حال از مادر خود شکایت می‌کند.
اگر دادخواست متقابل بدهیم و مادرم را بخواهیم در همان شعبه دادخواستی که طرف مقابل رفته است، چه باید کرد که به همان شعبه برود دادخواست مادرم و در همان شعبه رسیدگی شود؟
آیا رای سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ که قطعیت شده و صادر شده به دادگاه بدهیم، قابل قبول است برای دادگاه؟ یعنی فایده‌ای دارد در روند رسیدگی یا خیر؟
برای اثبات دعوای خلع ید و اجرت‌المثل، شما به دلایل و اسنادی از جمله سند مالکیت رسمی یا در صورت عدم وجود سند رسمی، اسناد معتبر دیگر که مالکیت شما را اثبات کند، نیاز دارید. در مواردی که سند رسمی وجود ندارد، قولنامه و اسناد عادی نیز می‌توانند مورد بررسی قرار گیرند، اما باید به تأیید دادگاه برسند.
به موجب ماده ۲۲ قانون ثبت، دولت فقط کسی را که ملک به نام او ثبت شده یا کسی که ملک به او منتقل شده و این انتقال هم در دفتر املاک به ثبت رسیده باشد یا اینکه ملک مزبور از مالک رسمی به او رسیده باشد، مالک خواهد شناخت.
در خصوص دادخواست متقابل، شما می‌توانید درخواست خود را به شعبه‌ای که پرونده اصلی در آنجا مطرح است، ارائه دهید تا به صورت هماهنگ با پرونده اصلی رسیدگی شود.
رای‌های قطعی صادر شده در سال‌های ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳ می‌توانند به عنوان دلایل و مستندات در دادگاه مورد استفاده قرار گیرند و در روند رسیدگی تأثیرگذار باشند، اما اثرگذاری دقیق آن‌ها بسته به محتوای رای و شرایط خاص پرونده شما خواهد بود.
این پاسخ توسط هوش مصنوعی تولید شده است. لطفاً
توجه
داشته باشید که ممکن
است اطلاعات
ارائه‌شده
به‌طور کامل دقیق
یا قابل اعتماد نباشد. توصیه میشود برای تأیید صحت اطلاعات، به مشاوره وکلای مجرب مراجعه کنید.
با سلام، در ادامه به پرسش‌های شما پاسخ داده میشود:
مدارک لازم برای دعوای خلع ید و اجرت‌المثل و امکان رسیدگی با قولنامه
مدارک مورد نیاز برای طرح دعوای خلع ید و مطالبه اجرت‌المثل:
به طور کلی، برای اثبات دعوای خلع ید و به تبع آن، مطالبه اجرت‌المثل ایام تصرف، خواهان (شخصی که دعوا را مطرح می‌کند) باید مدارکی دال بر مالکیت خود بر ملک ارائه دهد. مهم‌ترین این مدارک عبارتند از:
سند مالکیت رسمی: این اصلی‌ترین مدرک برای اثبات مالکیت است.
کارت ملی خواهان: برای احراز هویت.
دلایل دیگر: مانند شهادت شهود، درخواست تحقیقات محلی، و درخواست ارجاع به کارشناس رسمی دادگستری برای تعیین میزان اجرت‌المثل.
رسیدگی به دعوای خلع ید با قولنامه (سند عادی):
قاعدتا، دعوای خلع ید به استناد سند عادی (مانند قولنامه) در محاکم پذیرفته نمیشود، زیرا خلع ید فرع بر اثبات مالکیت رسمی است. رای وحدت رویه شماره ۶۷۲ دیوان عالی کشور نیز بر این موضوع تاکید دارد که طرح دعوای خلع ید قبل از احراز و اثبات مالکیت، قابل استماع نیست.
با این حال، اگر ملک فاقد سند رسمی باشد و خواهان تنها قولنامه در اختیار داشته باشد، باید ابتدا دعوای "اثبات مالکیت" را در دادگاه مطرح کند. پس از صدور حکم قطعی مبنی بر اثبات مالکیت خواهان، این حکم به منزله سند رسمی تلقی شده و خواهان می‌تواند با استناد به آن، دعوای خلع ید را علیه متصرف مطرح نماید. در برخی موارد، امکان طرح همزمان دعوای اثبات مالکیت و خلع ید نیز وجود دارد.
مطالبه اجرت‌المثل نیز فرع بر استقرار مالکیت رسمی است و صرف صدور رای الزام به تنظیم سند رسمی برای مطالبه آن کفایت نمی‌کند.
با توجه به اینکه در پرونده‌های قبلی، دادگاه حتی با سند عادی نیز مالکیت طرف مقابل را محرز ندانسته، این موضوع می‌تواند در دعوای فعلی نیز به نفع شما باشد.
ارائه دادخواست متقابل و ارجاع به همان شعبه
شرایط دادخواست متقابل:
خوانده دعوا (مادر شما) می‌تواند تا پایان اولین جلسه دادرسی، علیه خواهان دعوای اصلی (طرف مقابل)، دادخواست متقابل تنظیم و تقدیم کند. این دعوای متقابل باید با دعوای اصلی هم‌منشا بوده یا ارتباط کامل داشته باشد (یعنی تصمیم‌گیری در یکی بر دیگری مؤثر باشد).
نحوه ارجاع به همان شعبه:
تنظیم دادخواست: مادر شما باید دادخواست متقابل را تنظیم کند.
ثبت در دفتر خدمات قضایی: دادخواست متقابل باید از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی ثبت شود و به شعبه‌ای که به دعوای اصلی رسیدگی می‌کند، ارجاع داده شود.
رسیدگی توامان: در صورتی که دادگاه ارتباط کامل یا وحدت منشا بین دو دعوا را احراز کند، به هر دو دعوا به طور همزمان (توامان) رسیدگی خواهد کرد. اگر ارتباط لازم وجود نداشته باشد، دادگاه ممکن است به دعوای متقابل به صورت جداگانه رسیدگی کند.
اعتبار و تاثیر احکام قطعی قبلی (سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳)
اعتبار امر مختومه:
احکام قطعی صادر شده از دادگاهها (چه دادگاه بدوی که در مهلت مقرر تجدیدنظرخواهی نشده یا دادگاه تجدیدنظر) لازم‌الاجرا هستند و از اعتبار امر قضاوت شده (امر مختومه) برخوردارند. این بدان معناست که اگر دعوایی قبلا بین همان اشخاص یا قائم‌مقام آن‌ها، در مورد همان موضوع رسیدگی و منجر به صدور حکم قطعی شده باشد، طرح مجدد همان دعوا در دادگاه امکان‌پذیر نیست (بند ۶ ماده ۸۴ قانون آیین دادرسی مدنی).
تاثیر در روند رسیدگی فعلی:
ارائه احکام قطعی قبلی (صادره در سال ۱۴۰۲ و ۱۴۰۳) که در آن‌ها دادگاه مالکیت طرف مقابل را احراز نکرده و دعوای وی رد شده است، به دادگاه فعلی بسیار مفید و مؤثر خواهد بود. این احکام به عنوان سند رسمی و قابل استناد تلقی می‌شوند.
شما باید این آراء قطعی را به عنوان دلیل در دفاعیات خود به دادگاه ارائه دهید. اگر موضوع دعوای فعلی (خلع ید و اجرت‌المثل که نیازمند اثبات مالکیت است) همان موضوعی باشد که در دعاوی قبلی در مورد مالکیت منجر به صدور حکم قطعی به ضرر طرف مقابل شده، دادگاه فعلی با استناد به اعتبار امر مختومه، می‌تواند قرار رد دعوای طرف مقابل را صادر کند. رای اول که قطعی شده، معتبر است.
بنابراین، ارائه این احکام قطعا در روند رسیدگی به نفع شما خواهد بود و می‌تواند منجر به رد دعوای طرف مقابل شود.
درود
اصولا دعوای خلع ید و مطالبه اجرت المثل با اسناد عادی در دادگاهها پذیرفته نمیشود مگر پس از احراز مالکیت در دادگاه و بطور مجزا.
دادخواست تقابل هم با شرایطی پذیرفته میشود.
آرائ قطعی هم در صورت مرتبط بودن با ادعا و با شرایطی موثر در تصمیم دادگاه خواهد بود.
