با توجه به این ماده تجدیدنظرخواهی چه دفاعی برای این ایراد می توان عنوان کرد؟
مطابق قانون هر مرکز درمانی می بایست یک نفر پزشک واجد شرایط را به عنوان مسئول فنی به وزارت بهداشت معرفی کند. وظیفه نظارت بر رفتار کلیه پرسنل کارکنان پزشک و غیر پزشک درمانگاه طبق آئین نامه وزارت بهداشت بر عهده مسئول فنی است. مسئول فنی مرکز درمانی بدون دلیل از محل بر خلاف قانون ترک کار کرده است و به علت نبودن مسئول فنی مرکز از سوی وزارت بهداشت پلمب شده است (و قانونا هم وزارت بهداشت حق پلمب را دارد). سه ماه طول کشیده تا پیگیری های موسسین مرکز درمانی و تعهد کتبی منجر به رفع پلمب مرکز شده است. مرکز از مسئول فنی بابت ترک محل خدمت شکایت حقوقی می کند و کارشناس میزان خسارت وارده را به صورت زیان وارده به علت تعطیلی محل مشخص می کند و این که محل هر ماه به صورت مابه التفاوت درآمد و هزینه حدود ۱۰ میلیون تومن سود دهی داشته است و به علت تعطیلی درمانگاه نتوانسته به این مهم برسد و فقط هزینه پرداخت کرده است. در دادگاه بدوی مسئول فنی به علت قصور و بعد از استعلام از وزارت بهداشت و درمان و پاسخ صریح وزارت مبنی بر قصور مسئول فنی محکوم به پرداخت خسارت می شود. اما در تجدید نظرخواهی مسئول فنی ادعا می کند که ایشان لازم نیست خسارت بپردازد چون خسارت مطالبه شده مطابق تبصره ۲ ماده ۵۱۵ آئین دادرسی مدنی عدم النفع است و مشمول قاعده لا ضرر و لا ضار فی الاسلام و همچنین ماده ۱ قانون مسئولیت مدنی نمی شود. با توجه به این ماده تجدیدنظرخواهی چه دفاعی برای این ایراد می توان عنوان کرد و لطفا اگر کارشناسان محترم امکان مشاوره اینترنتی با پرداخت هزینه را دارند عنایت کرده و آمادگی خود را اعلام کنند.