آیا ما می توانیم با توجه به اینکه عموی پدربزرگم سرپرستی ایشان را در کودکی بر عهده داشته و با میل و رضای خود این یک چهارم از اراضی را به برادرزاده اش واگذار نموده، مدعی باشیم که پدربزرگم شامل قانون ارث پدر به فرزند می باشد؟

با سلام.
پدربزرگ بنده در دوران کودکی مادر خود را از دست می دهد و پدرش مجبور به ازدواج مجدد می شود و در نتیجه چند سالی زیر دست نامادری می گذراند. پس از چند سال پدر خود را نیز از دست می دهد. بعد عمویش با نامادری پدربزرگم ازدواج کرده و سرپرستی پدربزرگم و دو خواهرش را نیز بر عهده می گیرد. زمانی که پدربزرگم بزرگ شده و ازدواج می کند عمویش یک چهارم از اراضی کشاورزی خود را به پدربزرگم واگذار می کند. ولی چون که هر دو نفر (پدربزرگم و عمویش) بیسواد بوده اند و این قضیه نیز تقریبا مربوط به سال ۱۳۳۰ بوده هیچ گونه مدرک و سندی بین ایشان رد و بدل نمی شود و سند کل اراضی همچنان به نام عموی پدر بزرگم می باشد. نا گفته نماند که عموی پدربزرگم پس از اینکه با نامادری پدربزرگم ازدواج می کند صاحب دو فرزند دختر و یک پسر می شود. حال با توجه به اینکه همچنان سند کل اراضی همچنان به نام عموی پدربزرگم می باشد، پسر و نوه های عموی پدربزرگم مدعی هستند که باید آن یک چهارم از اراضی را نیز پس بگیرند. سوال این است که آیا ما می توانیم با توجه به اینکه عموی پدربزرگم سرپرستی ایشان را در کودکی بر عهده داشته و با میل و رضای خود این یک چهارم از اراضی را به برادرزاده اش واگذار نموده است، مدعی باشیم که پدربزرگم مانند فرزند عموی خود بوده و شامل قانون ارث پدر به فرزند می باشد؟