چرا نفقه به من تعلق نگرفت؟

سلام و عرض ادب. تمکین برای زوج، حق محسوب میشود و برای زوجه، تکلیف! لذا زوج الزامی ندارد که حق خود را با ارائه دادخواست الزام به تمکین مطالبه کند لکن زوجه درصورتیکه خواهان پرداخت نفقه میباشد باید به تکلیف شرعی و قانونی خود عمل نموده و در تمکین عام و خاص زوج قرار داشته باشد مگر دلیل موجه شرعی و قانونی برای عدم تمکین خود ارائه نماید. در پرونده حاضر جهت اثبات عدم امنیت جانی باید مستندات طرح دعوی کیفری و همچنین ادله آن اعم از گواهی پزشکی قانونی دال بر ضرب و جرح و غیره به دادگاه صلح ارائه میشده و همچنین با توجه به آنکه زوج، شخصا زوجه را پس از درگیری منجر به توهین و تهدید از منزل اخراج نموده و منکر اخراج زوجه نیز نگردیده، زوجه باید بر ضرر شرافتی و خدشه بر عزت نفس شخصیتی خود بابت مراجعت به منزلی که از آن اخراج شده و زوج تلاشی برای رجوع زوجه نکرده است، تاکید مینمود.

سلام و عرض ادب خدمت شما کاربر محترم وقت بخیر در وقت مقرر به رای اعتراض نمایید و بحث نداشتن امنیت جانی را مطرح کنید

با سلام و احترام.
با درک کامل شرایط دشواری که در آن قرار دارید، به سوالات شما به تفصیل پاسخ می‌دهم. رای صادر شده توسط قاضی محترم با توجه به اصول حقوقی قابل اعتراض و بررسی مجدد است.

۱- پاسخ به سوال اول: چرا قاضی با وجود عدم دادخواست تمکین، رای به عدم تعلق نفقه داده است؟
از نظر قانونی، پرداخت نفقه به زوجه منوط به تمکین او از زوج است. تمکین به دو نوع عام (پذیرش ریاست شوهر در امور خانواده و سکونت در منزل مشترک) و خاص (برقراری روابط زناشویی) تقسیم می‌شود. قاضی در جلسه دادگاه، با پرسش از شما مبنی بر بازگشت به منزل مشترک و پاسخ منفی شما، این‌گونه استنباط کرده که شما از همسر خود تمکین نمی‌کنید و بنابراین مستحق نفقه نیستید.

اما نکته بسیار مهمی که به نفع شماست و قاضی محترم ممکن است به آن توجه کافی نکرده باشد، این است:

اصل بر تمکین است: در نظام حقوقی ایران، پس از عقد نکاح، فرض بر این است که زن از همسر خود تمکین می‌کند.

بار اثبات عدم تمکین (نشوز) بر عهده زوج است: این شوهر است که باید با ارائه دادخواست الزام به تمکین و گرفتن حکم قطعی، عدم تمکین همسرش را در دادگاه ثابت کند. تا زمانی که حکم قطعی مبنی بر «نشوز» (عدم تمکین زن) صادر نشده باشد، زن مستحق نفقه است.

بنابراین، صرف اظهارات شما در جلسه دادگاه مبنی بر عدم بازگشت (به‌خصوص که دلیل آن را ناامنی جانی اعلام کرده‌اید) برای اثبات «نشوز» کافی نیست و قاضی در صدور این رای، به این اصل حقوقی که بار اثبات بر دوش زوج است، توجه نکرده است. این یکی از قوی‌ترین دلایل شما برای اعتراض به رای خواهد بود.

۲- پاسخ به سوال دوم: آیا دادگاه نباید منتظر رای دادگاه کیفری می‌ماند؟
بله، این امکان وجود داشت و یکی دیگر از محورهای اصلی اعتراض شما می‌تواند همین موضوع باشد. در شرایطی که رسیدگی به یک دعوای حقوقی (مانند نفقه) به نتیجه یک پرونده دیگر (در اینجا، پرونده کیفری شما) بستگی داشته باشد، دادگاه می‌تواند با صدور «قرار اناطه» رسیدگی را تا مشخص شدن نتیجه آن پرونده متوقف کند.

در مورد شما:
شما به دلیل «عدم امنیت جانی» حاضر به بازگشت به منزل مشترک نیستید. این یک عذر موجه برای عدم تمکین محسوب می‌شود.
اثبات این ادعا (عدم امنیت جانی) از طریق شکایات کیفری شما در مورد توهین، تهدید و ضرب و جرح در حال پیگیری است.
رای دادگاه کیفری در صورت محکومیت همسرتان، دلیل محکمی برای اثبات ادعای شما و موجه بودن عدم تمکین شما خواهد بود.

بنابراین، قاضی دادگاه خانواده می‌توانست و چه بسا بهتر بود که با صدور قرار اناطه، رسیدگی به پرونده نفقه را تا صدور رای نهایی در پرونده کیفری به تعویق بیندازد. عجله در صدور رای بدون در نظر گرفتن این پرونده مرتبط، یکی دیگر از ایرادات اساسی رای صادر شده است.

۳- پاسخ به سوال سوم: برای اعتراض چه کار کنم و چه بگویم؟
شما ۲۰ روز از تاریخ ابلاغ رای فرصت دارید تا نسبت به آن تجدیدنظرخواهی کنید. این کار باید از طریق دفاتر خدمات الکترونیک قضایی و با ثبت یک «لایحه اعتراضیه» انجام شود. در تنظیم لایحه، حتما با کمک یک وکیل یا مشاور حقوقی، بر نکات زیر تاکید کنید:

نکات کلیدی و متنی که باید در لایحه اعتراضیه خود بیان کنید:

مقدمه: با احترام به رای صادره، به استحضار می‌رساند که دادنامه شماره [...] صادره از شعبه [...] دادگاه خانواده، به دلایل زیر مورد اعتراض اینجانب است و تقاضای نقض آن و صدور حکم شایسته را دارم.

ایراد اول: عدم اثبات نشوز توسط زوج:

بیان کنید که مطابق ماده ۱۱۰۲ قانون مدنی، به محض وقوع عقد، زوج مکلف به پرداخت نفقه است.

تاکید کنید که مطابق رویه قضایی و اصول حقوقی، اصل بر تمکین زوجه است و این زوج است که باید با طرح دعوای «الزام به تمکین» و کسب حکم قطعی، نشوز زوجه را اثبات نماید. در حالی که در این پرونده، زوج حتی دادخواست الزام به تمکین نیز ارائه نکرده است.

بنابراین، صرف اظهارات اینجانب در جلسه دادرسی که ناشی از ترس و ناامنی بوده، دلیل قانونی بر نشوز تلقی نمی‌شود و حکم به عدم استحقاق نفقه، مخالف قانون است.

ایراد دوم: وجود عذر موجه برای عدم بازگشت به منزل مشترک:

توضیح دهید که عدم تمایل شما به بازگشت، به دلیل ترس از ضرر و زیان جانی، بدنی و شرافتی بوده است که خود یکی از موارد عذر موجه برای عدم تمکین طبق قانون است.

اشاره کنید که برای اثبات این ادعا، پرونده‌ای کیفری به کلاسه [...] در شعبه [...] دادسرا/دادگاه کیفری با موضوعات تهدید، توهین و ضرب و جرح علیه زوج در جریان رسیدگی است. (شماره پرونده و شعبه را حتما ذکر کنید).

ایراد سوم: لزوم صدور قرار اناطه:

استدلال کنید که با توجه به ارتباط مستقیم نتیجه پرونده کیفری با اثبات عذر موجه شما در پرونده نفقه، دادگاه محترم بدوی می‌بایست با صدور قرار اناطه، رسیدگی را تا مشخص شدن نتیجه نهایی آن پرونده متوقف می‌نمود. صدور رای قبل از روشن شدن این موضوع، باعث تضییع حقوق اینجانب شده است.

نتیجه‌گیری و درخواست:

در پایان، با توجه به موارد فوق، از دادگاه محترم تجدیدنظر تقاضا ‌شود ضمن نقض دادنامه بدوی، حکم بر محکومیت زوج به پرداخت نفقه معوقه بر اساس نظریه کارشناس صادر گردد.

مدارک لازم برای ضمیمه کردن به لایحه:
تصویر دادنامه مورد اعتراض.
تصویر شکواییه‌های ثبت شده در دادگاه کیفری.
هرگونه مدرک دیگری که ادعای شما مبنی بر تهدید و ضرب و جرح را تقویت کند (مانند گزارش پلیس، گواهی پزشکی قانونی، شهادت شهود اگر دارید).

توصیه نهایی: حتما در مهلت قانونی اقدام کنید و بهتر است برای تنظیم دقیق لایحه و پیگیری پرونده، از راهنمایی یک وکیل متخصص در امور خانواده بهره‌مند شوید. شانس شما برای تغییر رای در مرحله تجدیدنظر بسیار بالاست.

با سلام و وقت بخیر
چرا رای نفقه منفی شد؟ چون شما گفتید به منزل برنمی‌گردید و دلایل امنیتی‌تان مستند نشده؛ طبق ماده ۱۱۰۷ و ۱۱۰۸ قانون مدنی، نفقه منوط به تمکین است، حتی اگر زوج الزام به تمکین نخواسته باشد.

چرا صبر نکردند؟ دادگاه مدنی مستقل است و الزامی به منتظر ماندن رای کیفری ندارد؛ البته امکان قرار اناطه بود.

راه اعتراض: توضیح دهید ادامه زندگی خطر جانی دارد، مستندات کیفری پیوست شود، تقاضای توقف اجرای رای و صدور نفقه تا روشن شدن پرونده کیفری مطرح شود.

درود امکان اعتراض در مهلت مقرر وجود دارد.

با سلام
شما باید در مهلت مقرر نسبت به رای اعتراض نمایید و می توانید با ارائه مدارک و مستندات اثبات کنید که در منزل امنیت جانی و روانی نداشته اید.برای اثبات موضوع می توانید به پرونده کیفری نیز استناد نمایید.

درود بر شما
به طور کلی با توجه به اینکه شما به عدم تمکین به دلیل عدم امنیت جانی اقرار کرده اید بار اثبات این ادعا بر عهده ی شما است ،در مهلت مقرر می‌توانید نسبت به رای اعتراض نمایید.