آیا می‌توانم الزام به تمکین همسر باکره ام را بخواهم؟

با سلام.
با توجه به اطلاعاتی که ارائه دادید، پاسخ کوتاه و صریح به پرسش شما مثبت است. شما می‌توانید دادخواست «الزام به تمکین» علیه همسرتان را به دادگاه ارائه دهید و با توجه به شرایطی که توصیف کردید، شانس بالایی برای گرفتن حکم به نفع خود دارید.

در ادامه، دلایل حقوقی این موضوع و نکاتی که باید در دادگاه به آن‌ها استناد کنید، به تفصیل شرح داده می‌شود.

شرایط طرح دعوای الزام به تمکین
به طور کلی، هرگاه زن بدون دلیل موجه قانونی از انجام وظایف زناشویی و حضور در منزل مشترک خودداری کند، مرد می‌تواند از طریق دادگاه خانواده، او را به بازگشت به زندگی مشترک و تمکین ملزم کند. در پرونده شما، چند نکته مهم به نفع شما وجود دارد:

رد شدن دادخواست‌های طلاق: اینکه همسر شما دو بار دادخواست طلاق داده و هر دو بار با بررسی پرونده، حکم به بطلان دعوای ایشان صادر شده، نشان می‌دهد که دادگاه دلایل ایشان برای جدایی (مبنی بر عدم ایفای تعهدات زناشویی از سوی شما) را نپذیرفته است.

صدور قرار منع تعقیب: صدور قرار منع تعقیب قطعی در شکایت‌های کیفری «ترک انفاق» و «ضرب و جرح عمدی» ثابت می‌کند که ادعاهای ایشان در محاکم کیفری نیز به اثبات نرسیده و شما از این اتهامات مبرا شده‌اید. این موارد نمی‌توانند به عنوان دلیلی موجه برای عدم تمکین ایشان مورد استناد قرار گیرند.

موضوع کلیدی: حق حبس و سقوط آن با تمکین عام
مهم‌ترین بخش پرونده شما به موضوع «حق حبس» و ادعای متناقض همسرتان مربوط می‌شود.

حق حبس چیست؟
بر اساس ماده ۱۰۸۵ قانون مدنی، زن باکره می‌تواند تا زمانی که تمام مهریه‌اش (در صورتی که حال باشد) را دریافت نکرده، از تمکین (اعم از تمکین عام و خاص) خودداری کند. به این اختیار «حق حبس» گفته می‌شود. در مدتی که زن از این حق قانونی استفاده می‌کند، همچنان مستحق دریافت نفقه است. بنابراین، اقدام همسر شما در دریافت نفقه همزمان با استفاده از حق حبس، در ابتدا صحیح بوده است.

سقوط حق حبس با «تمکین عام»
نکته حیاتی در پرونده شما اینجاست: حق حبس با اولین تمکین از سوی زن، حتی اگر منجر به رابطه زناشویی نشده باشد، ساقط می‌شود.

بر اساس رای وحدت رویه شماره ۷۱۸ دیوان عالی کشور، اگر زن به هر شکلی از شوهر «تمکین عام» کرده باشد (مانند شروع زندگی مشترک در یک منزل)، دیگر نمی‌تواند به حق حبس خود استناد کند، حتی اگر همچنان باکره باشد.

ادعای خود همسرتان مبنی بر اینکه با شما «زندگی مشترک» داشته و حتی درخواست تحقیقات محلی از محل زندگی مشترک را مطرح کرده، به منزله اقرار به تمکین عام است. این اقرار، مهم‌ترین مدرک شما در دادگاه خواهد بود.

در نتیجه: از آنجایی که همسر شما با اقرار به زندگی مشترک، حق حبس خود را ساقط کرده است، دیگر دلیل قانونی و موجهی برای عدم بازگشت به منزل شما ندارد و دعوای الزام به تمکین از سوی شما کاملا قابل طرح و پیگیری است.

اقدامات پیشنهادی برای شما
تهیه مسکن مناسب: قبل از طرح دعوا، اطمینان حاصل کنید که یک منزل مستقل و متناسب با شان همسرتان تهیه کرده‌اید. اثبات این موضوع در دادگاه بر عهده شماست.

تنظیم دادخواست الزام به تمکین: با مراجعه به یکی از دفاتر خدمات الکترونیک قضایی، دادخواست خود را ثبت کنید.

استناد به مدارک و شواهد: در دادگاه، حتما به موارد زیر استناد کنید:

احکام قطعی مبنی بر رد دادخواست‌های طلاق همسرتان.

قرارهای منع تعقیب قطعی شده در شکایات کیفری.

مهم‌تر از همه، اقرار خود ایشان در پرونده‌های قبلی (به خصوص پرونده طلاق) مبنی بر داشتن «زندگی مشترک» که موجب ساقط شدن حق حبس ایشان طبق رای وحدت رویه ۷۱۸ می‌شود.

با توجه به این موارد، دادگاه به احتمال بسیار زیاد با رد دفاعیات همسرتان، حکم به الزام ایشان به تمکین صادر خواهد کرد.

با سلام
مادامیکه زوجه از حق حبس،استفاده می کنند
شما نمیتوانید دادخواست،الزام به تمکین مطرح نمایید
در ضمن پرونده ی، شما نیاز به بررسی دارد.ادله،کافی نیست
پیشنهاد می‌شود برای مشاوره یاحضوری
ازتجربیات ،مجرب همکاران در بنیاد وکلا بهرمند شوید
موفق باشید

با سلام
در صورت اعمال حق حبس از سوی زوجه الزام به تمکین ممکن نخواهد بود

سلام تا زمانی که زوجه از حق حبس استفاده می کندامکان الزام به تمکین وجود ندارد

درود تا زمانی که ایشان از حق حبس خود استفاده می‌کنند، امکان الزام به تمکین نیست.

تازمانی که زوجه از حق حبس خود استفاده میکند شما نمیتوانید الزام به تمکین در خصوص زوجه را درخواست کنید.

باسلام
شما می‌توانید دادخواست الزام به تمکین بدهید، اما دادگاه شرایط و دلایل ترک زندگی مشترک توسط همسر را بررسی می‌کند و در صورت عدم موجه بودن ترک، حکم به تمکین صادر می‌شود.