آیا بیماری وسواس زوج می‌تواند منجر به طلاق شود؟

با سلام و احترام،

پاسخ به سوال شما به شدت و تاثیر بیماری بر زندگی مشترک بستگی دارد. به طور کلی، داشتن بیماری وسواس و اضطراب در سطح پایین به‌خودی‌خود دلیلی برای طلاق از طرف زوجه (زن) محسوب نمی‌شود. اما اگر این بیماری به حدی شدید باشد که ادامه زندگی را برای زن با سختی و مشقت غیرقابل تحمل همراه کند، می‌تواند از دلایل طلاق باشد.

پاسخ به سوال اول: آیا بیماری وسواس و اضطراب در حد پایین باعث طلاق می‌شود؟
خیر، بیماری‌های روانی خفیف مانند وسواس یا اضطراب معمولا حق طلاق برای زن ایجاد نمی‌کنند. صرف ابتلا به این بیماری‌ها کافی نیست تا دادگاه حکم طلاق صادر کند. قانونگذار شرایطی را در نظر گرفته که در آن بیماری روحی و روانی می‌تواند منجر به طلاق شود، اما این شرایط معمولا به موارد شدید و مختل‌کننده زندگی اشاره دارد.

پاسخ به سوال دوم: در چه حدی از بیماری، امکان طلاق وجود دارد؟
طلاق زمانی امکان‌پذیر است که بیماری زوج مصداق عسر و حرج برای زوجه باشد. طبق ماده ۱۱۳۰ قانون مدنی، عسر و حرج به معنای "به وجود آمدن وضعیتی است که ادامه زندگی را برای زوجه با مشقت همراه ساخته و تحمل آن مشکل باشد".

برای اینکه بیماری وسواس و اضطراب زوج منجر به طلاق شود، باید شرایط زیر احراز گردد:

شدت بیماری: بیماری باید به حدی شدید باشد که زندگی مشترک را مختل کند. این اختلال می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

رفتارهای کنترل‌گرانه و شکاکانه: ایجاد فضایی پرتنش، کنترل دائمی همسر، و شک و تردیدهای بی‌مورد که آرامش روانی زن را از بین ببرد.

ایجاد اختلال در روابط اجتماعی و خانوادگی: رفتارهای ناشی از وسواس ممکن است باعث انزوای زوجین و قطع ارتباط با دیگران شود.

تاثیر منفی بر روابط زناشویی: اضطراب و افکار وسواسی می‌تواند میل جنسی را کاهش داده و به مشکلات جنسی منجر شود.

سوءرفتار مستمر: اگر بیماری زوج منجر به رفتارهای توهین‌آمیز یا خشونت‌آمیز شود، این خود یکی از مصادیق بارز عسر و حرج است.

صعب‌العلاج بودن: بیماری باید صعب‌العلاج یا مزمن باشد، به طوری که امیدی به بهبودی کامل در آینده نزدیک وجود نداشته باشد و زندگی مشترک را برای زن غیرقابل تحمل کند. در یک نمونه رای دادگاه، بیماری اختلال شخصیت پارانوئید در کنار وسواس جبری، به دلیل پیش‌آگهی بد، از دلایل طلاق در نظر گرفته شده است.

اثبات در دادگاه: مهم‌ترین بخش، اثبات این موارد در دادگاه است. صرف ادعای زن کافی نیست و بار اثبات عسر و حرج بر عهده اوست. روش‌های اثبات عبارتند از:

ارجاع به پزشکی قانونی: دادگاه برای تشخیص شدت و نوع بیماری، زوج را به پزشکی قانونی معرفی می‌کند. نظر کارشناس پزشکی قانونی در رای دادگاه بسیار تاثیرگذار است.

شهادت شهود: شهادت افرادی که از نزدیک شاهد رفتارهای زوج و سختی‌های زندگی زوجه بوده‌اند، می‌تواند به اثبات عسر و حرج کمک کند.

سوابق پزشکی: ارائه مدارک و سوابق درمانی زوج نیز می‌تواند دلیل محکمی برای دادگاه باشد.

در یک نمونه رای دادگاه، زوج به "اختلال وسواسی جبری" مبتلا بوده و دادگاه با استناد به نظریه پزشکی قانونی و اقرار خود زوج به برخی رفتارها، شرایط عسر و حرج زوجه را محرز دانسته و حکم طلاق صادر کرده است.

به طور خلاصه، داشتن وسواس و اضطراب خفیف به تنهایی مجوزی برای طلاق نیست. اما اگر این بیماری به حدی شدید شود که زندگی را برای زن جهنم کرده و آرامش روانی و جسمی او را به خطر اندازد، او می‌تواند با اثبات عسر و حرج در دادگاه، تقاضای طلاق کند. تشخیص نهایی این موضوع بر عهده قاضی و با توجه به نظر کارشناس پزشکی قانونی خواهد بود.

با سلام
از نوشتار شما چنین استنباط میشود که بیماری ضعیف و قابل درمان می باشد ، پس موردی برای طلاق محسوب نمی شود.

با سلام اگر بیماری در حدی باشد که زندگی با فرد را سخت کند بله می توان اقدام برای طلاق کرد.

معمولا اگر اختلالات شخصیت و جنون نباشد مشمول عسر و حرج زوجه و طلاق نمی‌شود با این حال ممکن است ارجاع به پزشک قانونی ارو درخواست نظر شود

با سلام، بیماری‌های روانی خفیف مثل وسواس یا اضطراب ، اصولا حق طلاق برای زن ایجاد نمی‌کند، ولیکن چنانچه بیماری شدید و مختل‌کننده‌ زندگی باشد و بتوانید آن را با مدارک پزشکی قانونی و شواهد ثابت کنید، دادگاه می‌تواند آن را از مصدایق عسر و حرج بداند.

با سلام بیماری که قابل درمان بوده و سبب عسر و حرج نشود دلیلی برای طلاق محسوب نخواهد شد

با سلام
اگر بیماری در حدی شدید باشد که زندگی مشترک را مختل کند و دادگاه آن را از مصادیق عسر و حرج تشخیص دهد در اینصورت امکان درخواست طلاق مقدور خواهد بود