آیا این رویه صحیح است و یک قاضی می تواند رای قطعی قاضی دیگر را نادیده بگیرد؟

با سلام و احترام؛ در پرونده اجرایی مرتبط با تمکین، دادگاه سرانجام پس از گذشت دو سال از تشکیل پرونده، گواهی نشوز به نفع زوج صادر و اعلام داشته به واسطه عدم پیروی زوجه از اجرائیه شماره... مورخ ۲۶ دی ۹۶، زوجه ناشزه است. گواهی نشوز بر اساس تحقیقات محلی، بازدید از ملک،گزارش مددکاری و... صادر شده.حتی زوجه در این مرحله جهت اجرای حکم نیز دعوت شده و حضور نیافته است. به دلیل شرایط نامناسب مالی زوج، وی ملکی را در شهرستان تهیه کرده و در گزارش مددکاری مناسب زندگی تشخیص داده شده است. ضمنا شکایت ترک انفاق زوجه از زوج نیز در همین زمان رد شده است. علت طولانی شدن روند رسیدگی نیز بلاتصدی بودن شعبه، جابجایی شعبه و... بوده است.
زوجه در بخشی از این تاریخ، مطالبه نفقه گذشته کرده و دادگاه به نفع او رای داده و حتی بخشی از رای اجرا شده است. زوج با در نظر گرفتن گواهی نشوز، اعاده دادرسی داده اما دادگاه رسیدگی کننده، اعتباری برای رسیدگی قبلی به بحث تمکین در پرونده اجرایی قائل نشده و بدون در نظرگرفتن گواهی نشوز، مجددا دستور تحقیق محلی داده تا از مطلعین و شورای محل و... پرس و جو شود که آیا زوج خود در آن مکان زندگی می کند یا خیر؟ با توجه به رفت و آمد محدود زوج به آن محل وعدم ارتباط با اهالی، آن ها زوج را شناسایی نکرده اند و اعاده دادرسی رد شده است. سوال این است که آیا این رویه صحیح است و یک قاضی می تواند رای قطعی قاضی دیگر را نادیده بگیرد؟ آیا قاضی تخلفی انجام داده است؟
استناد قاضی فعلی این است که چون محل زندگی زوجه تهران بوده، زوج باید در تهران منزل بگیرد حال آنکه زوج از طرفی توانایی مالی تهیه منزل در تهران نداشته و از طرف دیگر نیز زوجه به دروغ خود را ساکن تهران معرفی کرده و مدرکی دال بر زندگی در تهران ارائه نکرده است.
با تشکر