آیا مایل هستید اعلانات مربوط به گفتگوهای آنلاین خود را روی دستگاه
خود دریافت کنید؟
در پنجره باز شده روی دکمه Allow کلیک کنید...
لطفاً اتصال اینترنت خود را بررسی کنید.
تلفن تماس:
شما میتوانید درخواست ارزیابی حقوقی خود را بطور مستقیم برای ارسال کنید و در کوتاهترین زمان ممکن از ایشان پاسخ
بگیرید.
لطفا دقت داشته باشید، شما در هر روز تنها
میتوانید ۳
درخواست ارزیابی حقوقی رایگان ویا ارتباط مستقیم با متخصص ثبت نمایید.
همچنین دقت داشته باشید درصورت عدم انتخاب متخصص، پیام شما برای تمامی متخصصان ارسال شده و ایشان
می توانند ارزیابی خود را از درخواست شما مطرح نمایند.
در مورد عقد موقت یا صیغه، ثبت رسمی آن در دفتر اسناد رسمی الزامی نیست. اما برای جلوگیری از بروز مشکلات احتمالی، بهتر است صیغهنامه در دفتر اسناد رسمی یا توسط محضر ازدواج ثبت شود.
در خصوص ارائه اطلاعات جعلی، برای پیشگیری از این موضوع، میتوانید از محضر یا دفترخانه بخواهید که مدارک شناسایی طرفین را دقیقاً بررسی کنند. همچنین، میتوانید از طرف مقابل درخواست کنید مدارک هویتی معتبر ارائه دهد.
بر اساس ماده 10 قانون مدنی، قراردادهای خصوصی بین افراد تا جایی که مخالف صریح قانون نباشند، معتبر است. بنابراین، پیشنهاد میشود برای اطمینان بیشتر از صحت اطلاعات ارائه شده، از مشاور حقوقی کمک بگیرید.
این پاسخ توسط هوش مصنوعی تولید شده است. لطفاً
توجه
داشته باشید که ممکن
است اطلاعات
ارائهشده
بهطور کامل دقیق
یا قابل اعتماد نباشد. توصیه میشود برای تأیید صحت اطلاعات، به مشاوره وکلای مجرب مراجعه کنید.
۱) «اعتبار شرعی» در مقابل «اعتبار قانونی»
• از نظر فقهی، برای صحت عقد موقت فقط خواندن صیغه با ذکر مدت و مهریه و رضایت طرفین کافی است و حضور شاهد یا نوشتن قرارداد شرط شرعی نیست (گرچه توصیه شده).
• اما برای اینکه بتوانید از حقوق قانونی (مانند مهریه، نفقه در صورت اشتراط، ارث در صورت شرط، شناسنامه فرزند، بیمه، گذرنامه،…) بهره ببرید و بعدا با دادگاه یا ادارات دولتی به دردسر نخورید، ثبت رسمی ضرورت پیدا میکند.
۲) الزام قانونی به ثبت صیغه موقت
به موجب «قانون حمایت از خانواده مصوب ۱۳۹۱» و تبصرههای آن:
الف) در عقد موقت، ثبت در سه حالت الزامی و عدم ثبت جرم است:
۱. باردار شدن زوجه
۲. توافق یا شرط ضمن عقد برای ثبت
۳. صدور حکم دادگاه مبنی بر الزام به ثبت
ب) در غیر این سه حالت، ثبت «اجباری» نیست، اما «اکیدا توصیه میشود» چون:
• طرفین سادهتر میتوانند حقوق خود را مطالبه و اثبات کنند.
• در صورت فوت یا اختلاف، مراجع رسمی آسانتر رابطه زوجیت را میپذیرند.
• اگر بعدها مشمول یکی از موارد «الزامی» شوید (مثلا بارداری)، نبود سابقه ثبت مشکلساز میشود.
۳) کجا باید ثبت کنیم؟
• اصل بر این است که عقدهای ازدواج (دائم یا موقت) در «دفترخانه رسمی ازدواج» ثبت شود؛ همان جا دفترچه/عقدنامه صادر میکنند.
• اگر در محلی دفتر ازدواج نباشد، بعضی «دفاتر اسناد رسمی» طبق آییننامه میتوانند این خدمت را انجام دهند (استعلام کنید).
• ثبت نزد «محضر» (دفتر ازدواج) بهتنهایی کافی است؛ نیازی نیست هم دفتر ازدواج و هم دفتر اسناد رسمی بروید.
۴) نوشتن دستی بین دو نفر یا شاهدها
• از منظر قانون مدنی ایران، یک برگه دستنویس یا شهادت چند نفر، دلیل محکمهپسند قطعی نیست و اغلب برای گرفتن حقوق در دادگاه کافی نخواهد بود (ممکن است به کارشناسی خط و شاهدپرسی و… بکشد).
• پس اگر بهدنبال حداکثر امنیت هستید، ثبت رسمی بهترین گزینه است.
۵) پیامدهای ثبت نکردن زمانی که «الزامی» بوده
طبق ماده ۶۴۵ قانون مجازات اسلامی (تعزیرات): مرد، زوجه (اگر مطلع باشد) و عاقد میتوانند به حبس تعزیری تا ۳ ماه محکوم شوند. همچنین در دعاوی بعدی معمولا حق با کسی است که مدرک رسمی دارد.
۶) جلوگیری از ارایه مشخصات جعلی یا دروغی
الف) وظیفه دفترخانه:
• رؤیت اصل شناسنامه یا کارت ملی هوشمند (برای اتباع ایرانی) و تطبیق آنلاین کد ملی.
• برای مرد متاهل: ارائه دفترچه ازدواج اول یا گواهی تجرد/رضایت همسر اول (در صورت مطالبه دفتر).
• تایید رضایتنامه ولی قهری برای افراد زیر ۱۸ سال.
• در مورد اتباع خارجی: استعلام گذرنامه، اجازه از وزارت امور خارجه یا استانداری.
ب) کارهایی که خودتان میتوانید انجام دهید:
۱. از طرف مقابل بخواهید گواهی تجرد یا تاهل را از سازمان ثبت احوال بگیرد (این گواهی الکترونیکی است).
۲. اصل مدارک هویتی را شخصا رؤیت و عکسبرداری کنید.
۳. در صورت تردید، شماره ملی را از طریق سامانه ثبت احوال یا دفاتر پیشخوان استعلام کنید.
۴. میتوانید شرط «گواهی سوءپیشینه» یا «معرفی ضامن معتبر» را در مفاد عقد بگنجانید.
۵. اگر بعدا فهمیدید اطلاعات جعلی بوده، سریعا شکایت کیفری «استفاده از سند مجعول/جعل شناسنامه» تنظیم کنید (مواد ۵۳۴ و ۵۳۶ قانون مجازات اسلامی، مجازات ۱ تا ۱۰ سال حبس).
۷) مراحل عملی ثبت عقد موقت در دفترخانه ازدواج
۱. حضور زوج و زوجه (یا وکیل/ولی با وکالتنامه رسمی)
۲. ارائه مدارک: شناسنامه، کارت ملی، گواهی تجرد (در صورت مطالبه)، عکس ۳×۴ (برای صدور دفترچه)
۳. توافق روی مدت و مهریه + شروط ضمن عقد (حق طلاق، وکالت در بذل مدت، شرط ارث، شرط ثبت تولد فرزند و ...)
۴. پرداخت حقالثبت (تعرفه مصوب؛ معمولا از ازدواج دائم ارزانتر است)
۵. امضای دفتر رسمی، صدور عقدنامه موقت (با QR-کد یا بارکد)
۶. دریافت یک نسخه چاپی برای هریک از زوجین
۸) جمعبندی
• از نظر شرعی، همان خواندن صیغه کفایت میکند؛ اما برای «اعتبار قانونی» و آسودگی خاطر، ثبت رسمی در دفتر ازدواج بهشدت توصیه میشود.
• اگر بارداری، شرط ثبت، یا حکم دادگاه در میان باشد، ثبت نکردن خلاف قانون و قابل تعقیب است.
• نوشتن دستی و شاهد عادی ارزش اثباتی محدودی دارد.
• برای جلوگیری از هویت جعلی، مدارک را استعلام و شرط گواهی تجرد/سوءپیشینه بگذارید؛ در صورت جعل، شکایت کیفری مطرح کنید.