لطفاً اتصال اینترنت خود را بررسی کنید.
شما میتوانید درخواست ارزیابی حقوقی خود را بطور مستقیم برای ارسال کنید و در کوتاهترین زمان ممکن از ایشان پاسخ بگیرید.
فردی به شدت پرخاشگر است. او هر روز بر سر همسر و فرزندش داد و بیداد و فحاشی می‌کند. او بیمار عصبی است ولی از رفتن پیش پزشک خودداری می‌کند.
آیا همسر او می‌تواند داروهای آرامش‌بخشی که پزشک تجویز می‌کند را بدون اطلاع همسرش درون غذای او بریزد؟
آیا پزشک اجازه‌ی چنین کاری دارد؟ اگر از نظر قانونی میسر نیست، یک راهنمایی بکنید که آنها چه کار باید بکنند؟
براساس قوانین، تجویز و مصرف دارو باید با رضایت و آگاهی بیمار صورت گیرد. تجویز دارو بدون اطلاع و رضایت بیمار می‌تواند نقض حقوق فردی و حقوق پزشکی باشد.
بر اساس ماده ۶۰ قانون مجازات اسلامی، هرگونه اقدام به تجویز و مصرف دارو بدون رضایت بیمار می‌تواند به عنوان جرمی علیه سلامت و حقوق فردی تلقی شود.
پزشک نیز بدون رضایت بیمار نمی‌تواند دارو تجویز کند. بهترین راهکار، تلاش برای متقاعد کردن بیمار به مراجعه به پزشک و دریافت مشاوره‌های لازم است.
با سلام
چنین اقدامی توصیه نمی شود و تبعاتی در پی خواهد داشت.
با سلام ،تجویز دارو بدون رضایت و اطلاع بیمار جرم محسوب می گردد.
سلام
با توجه به اطلاعات ارائه شده، پاسخ به سوالات شما به شرح زیر است:
تجویز و مصرف دارو بدون اطلاع و رضایت بیمار
خیر، همسر فرد پرخاشگر نمی‌تواند داروهای آرام‌بخش را بدون اطلاع و رضایت همسرش به او بخوراند، حتی اگر پزشک آن داروها را تجویز کرده باشد. اصولا هرگونه اقدام درمانی، از جمله تجویز و مصرف دارو، نیازمند رضایت آگاهانه بیمار است. رضایت آگاهانه به این معناست که بیمار باید در مورد بیماری خود، نوع درمان پیشنهادی، فواید و عوارض احتمالی آن اطلاعات کافی دریافت کند و سپس برای درمان رضایت دهد.
دادن دارو به فرد بدون رضایت او، نقض حقوق فردی محسوب شده و می‌تواند حتی جرمی کیفری تلقی شود. اگر درمانی بدون رضایت بیمار انجام شود، این عمل می‌تواند مصداق ضرب و جرح تلقی شده و پزشک یا فرد انجام‌دهنده از لحاظ قانونی تحت تعقیب قرار گیرد. تنها در موارد فوری پزشکی که جان بیمار در خطر است و امکان اخذ رضایت وجود ندارد، می‌توان بدون رضایت اقدام درمانی انجام داد. شرایط توصیف شده در سوال شما، مشمول این مورد اورژانسی نمی‌شود.
اجازه پزشک برای تجویز دارو بدون اطلاع بیمار
خیر، پزشک نیز اجازه ندارد دارویی را برای بیماری تجویز کند که قرار است بدون اطلاع و رضایت او مصرف شود. وظیفه پزشک، درمان بیمار با رعایت اصول اخلاقی و قانونی است که کسب رضایت بیمار یکی از مهم‌ترین این اصول است. تجویز دارو برای فردی بدون معاینه و اطلاع او، و با هدف خوراندن پنهانی به وی، خلاف موازین فنی، علمی و نظامات دولتی است. پزشک در صورت تجویز اشتباه یا اقدامی که منجر به آسیب به بیمار شود، مسئولیت قانونی و کیفری خواهد داشت.
داروهای آرام‌بخش، به‌ویژه داروهای روان‌گردان مانند کلونازپام و لورازپام، حتما باید با نسخه پزشک و با درج تشخیص بیماری در نسخه ارائه شوند و فروش بدون نسخه آنها ممنوع است. داروساز نیز موظف است اطلاعات لازم در مورد نحوه مصرف، عوارض احتمالی و تداخلات دارویی را به بیمار ارائه دهد و در صورت تجویز داروهای خواب‌آور قوی، باید در مورد شغل و فعالیت بیمار پرس‌وجو کند. همچنین داروساز نمی‌تواند دارویی را جایگزین داروی دیگر در نسخه کند مگر با هماهنگی پزشک و اطلاع بیمار.
راهکارهای قانونی و حمایتی برای خانواده
با توجه به اینکه فرد مذکور بیمار عصبی است، پرخاشگری شدید دارد و از درمان خودداری می‌کند و این رفتار منجر به آزار همسر و فرزند شده است، موارد زیر قابل پیگیری است:
اقدامات قانونی و حمایتی:
گزارش خشونت خانگی: همسر می‌تواند موارد خشونت خانگی را به اورژانس اجتماعی با شماره ۱۲۳ گزارش دهد. در صورت وقوع ضرب و جرح، می‌تواند با پلیس ۱۱۰ تماس گرفته تا صورت‌جلسه تهیه شود.
مراجعه به پزشکی قانونی: در صورت آسیب جسمی ناشی از پرخاشگری، همسر می‌تواند به پزشکی قانونی مراجعه کرده و گواهی مبنی بر آسیب‌های وارده دریافت کند. این گواهی می‌تواند مدرکی برای شکایت و مطالبه دیه باشد.
طرح شکایت کیفری: امکان طرح شکایت کیفری بابت ضرب و جرح، توهین و فحاشی وجود دارد. مجازات فحاشی به همسر بسته به نوع الفاظ می‌تواند شامل شلاق یا جزای نقدی باشد.
درخواست طلاق به دلیل عسر و حرج: رفتارهای خشونت‌آمیز و ایجاد محیط ناامن برای همسر و فرزند می‌تواند از مصادیق عسر و حرج (سختی و مشقت شدید) برای زوجه تلقی شود و او می‌تواند بر این اساس درخواست طلاق کند.
مراجعه به دادگاه خانواده: برای پیگیری مسائلی مانند طلاق، نفقه، حضانت فرزندان و مهریه، دادگاه خانواده مرجع صالح است.
مراجعه به اداره بهزیستی و مراکز مشاوره: اداره بهزیستی و واحدهای مشاوره و مددکاری اجتماعی می‌توانند در موارد خشونت خانگی و بحران‌های روانی، حمایت‌های روانی و اجتماعی لازم را ارائه دهند و برای حل اختلافات از طریق مشاوره و میانجی‌گری تلاش کنند.
مشاوره حقوقی: اکیدا توصیه می‌شود که همسر از یک وکیل متخصص در امور خانواده و کیفری مشاوره حقوقی دریافت کند تا از حقوق خود و فرزندش آگاه شده و بهترین مسیر قانونی را انتخاب نماید.
راهکارهای جانبی (با اولویت حفظ امنیت):
مداخله خانواده و بزرگان: در برخی موارد، صحبت و میانجی‌گری افراد مورد اعتماد فرد پرخاشگر می‌تواند در ترغیب او به درمان مؤثر باشد.
تکنیک‌های مدیریت رفتار (برای همسر و فرزند): یادگیری راهکارهایی برای برخورد با فرد عصبی و پرخاشگر، مانند حفظ آرامش، تعیین مرزهای مشخص در روابط، و عدم ورود به بحث‌های تشدیدکننده در زمان اوج عصبانیت فرد، می‌تواند به کاهش تنش کمک کند. البته این موارد نباید جایگزین اقدامات قانونی برای حفظ امنیت شوند.
تشویق به درمان: تلاش برای متقاعد کردن فرد به مراجعه به روانپزشک یا مشاور همچنان باید ادامه یابد، اما نباید منجر به تشدید خشونت شود.
در نهایت، اولویت اصلی باید حفظ امنیت جسمی و روانی همسر و فرزند باشد. توسل به روش‌های غیرقانونی مانند خوراندن دارو بدون اطلاع، نه تنها مشکل را حل نمی‌کند بلکه می‌تواند عواقب قانونی و خطرات سلامتی برای فرد بیمار به همراه داشته باشد.
دادن دارو بدون اطلاع و رضایت بیمار جرم است .
