آیا مایل هستید اعلانات مربوط به گفتگوهای آنلاین خود را روی دستگاه
خود دریافت کنید؟
در پنجره باز شده روی دکمه Allow کلیک کنید...
لطفاً اتصال اینترنت خود را بررسی کنید.
تلفن تماس:
شما میتوانید درخواست ارزیابی حقوقی خود را بطور مستقیم برای ارسال کنید و در کوتاهترین زمان ممکن از ایشان پاسخ
بگیرید.
لطفا دقت داشته باشید، شما در هر روز تنها
میتوانید ۳
درخواست ارزیابی حقوقی رایگان ویا ارتباط مستقیم با متخصص ثبت نمایید.
همچنین دقت داشته باشید درصورت عدم انتخاب متخصص، پیام شما برای تمامی متخصصان ارسال شده و ایشان
می توانند ارزیابی خود را از درخواست شما مطرح نمایند.
سلام من مقدار ۷۰ گرم طلا بعنوان جهیزیه از خانه ی پدری به منزل شوهرم بردم، رای دادگاه بدوی به نفع من بود و اعتراض زدند در دادگاه تجدید نظر با اینکه دو نفر شاهد بردم و فاکتور طلاها رای به ضرر من صادر شد..من میخواهم از اول شکایت کنم باید چه کار کنم؟؟
موضوعی که طرح نمودید فاقد وصف کیفری هست یک موضوع حقوقی می باشد.متاسفانه قدری برای مشاوره هم دیر شده است.علی الاصول به هر موضوع فقط یکبار در محاکم رسیدگی می شود.بعد از اینکه موضوعی طرح شد و به صورت ماهوی مورد رسیدگی قرار گرفت یعنی دادگاه وارد ماهیت یا به زبان عامیانه جزییات موضوع اختلاف،شد و رای ماهیتی صادر نمود و آن رای بعد از طی مراحل دادرسی منجمله تجدید نظر خواهی به مرحله قطعیت رسید دیگر نمی توان راجع به همان موضوع مجددا طرح دعوی نمود چون به اصطلاح حقوقی عنوان میشه که آن موضوع اعتبار امر مختومه پیدا نموده است.یعنی موضوعی هست که قبلا نسبت بهش دادگاه رسیدگی نموده و حکم صادر نموده است.این موضوع بسیار مهمیه که اغلب مردم از آن غافل می شوند و تصور میکنن همیشه امکان رسیدگی به اختلاف آنها از طریق دادگاه وجود دارد در حالیکه اینطور نیست و این برداشت ناصحیح هست و فرصت دادرسی برای یک موضوع واحد یکبار وجود دارد اگر نتوانید از این فرصت استفاده کنید و بازنده دعوی بشوید دیگر نمی توانید مجددا طرح دعوی کنید.چون اگر احکام محاکم اعتبار امر مختوم پیدا نکنند هیچوقت یک دعوی به نتیجه نمی رسد چون در هر دعوی نهایتا یکی از طرفین محکوم خواهد شد و همان طرف محکوم امکان دارد دوباره بخواهد از اول طرح دعوی نماید و این دور باطل هیچوقت به نتیجه نهایی نرسد.برای همین قانون این محدودیت را قایل شده است تا فقط به هر موضوع یکبار رسیدگی بشود.ضمنا فرمودید که شما شاهد بردین اما دادگاه به شهود شما اعتنایی نکرده است.این سوالیه که اغلب افراد دخیل در دادرسی از ما می پرسند که چرا دادگاه در این مورد شاهد طرف مقابل را پذیرفت اما شاهد ما را نپذیرفت.حقیقت این است که این تصور اشتباهی هست که توقع داشته باشیم دادگاه در همه شرایط موظف به پذیرش شهود و استماع شهادت آنهاست.شاهد برای اثبات امری در محکمه شهادت می دهد یعنی به عنوان مثال معامله ای واقع شده یا نزاعی رخ داده باشد و فردی بیاید راجع به آن رویداد حادث شده شهادت بدهد.به زبان حقوقی عنوان میشود که امر مثبتی حادث شده باشد.برای امر عدمی یا امر منفی شهادت شاهد معنا ندارد.این دقیقا همان جاییه که مردم دچار اشتباه میشوند یعنی برای عدم انجام دادن کاری یا عدم وقوع فعلی شاهد به محکمه میبرند و شهادت شهود ایشان پذیرفته نمیشه.به عنوان مثال فردی مدعی میشه که من دو نفر شاهد بردم برای این که ثابت کنم دزدی کار من نیست اما دادگاه شاهدهای منو قبول نکرد.یا مدعی میشه منم دو نفر شاهد بردم که ما کاری نکردیم یا معامله نکردیم یا چیزی نگرفتم.خلاصه برای موارد منفی و عدمی شاهد برده که دادگاه نپذیرفته است.البته حق هم به جانب دادگاه هست.اینطور نیست که راجع به هر موردی شهادت شاهد پذیرفته بشود.در اصطلاح حقوقی با عباراتی نظیر شهادت طریقیت دارد یا موضوعیت دارد مواجه می شویم.طبق قانون ایران شهادت در دعاوی طریقیت دارد یعنی شهادت شاهد راه و وسیله اثبات موضوعی هست اما وقتی میگویند شهادت موضوعیت دارد یعنی شهادت شاهد موضوع را اثبات می کند و اگر شاهد شهادت داد دیگه قاضی مکلف به تبعیت از اون و صدور رای بر اساس آن می باشد.دلیل اینکه میگوییم قانون ایران طریقیت داشتن شهادت را پذیرفته است نه موضوعیت داشتن آنرا ،این است که طبق قانون قاضی حق سنجش اعتبار شهادت را دارد و اینطور نیست که با وجود شهادت شهود دیگه قاضی مکلف به تبعیت از آن باشه.طبق قانون ارزش و اعتبار گواهی به نظر دادگاه وابسته است و قاضی تصمیم میگیرد که برای آن چقدر اعتبار در نظر بگیرد البته اختیار قاضی هم در این خصوص مطلق نیست و نمی تواند بی دلیل و بی جهت شهادت را نپذیرد.