دادسراکیفری (جرائم)

آرای قابل فرجام خواهی حقوقی کدامند؟

یکی از روش های فوق العاده اعتراض به حکم که دادگاه صادر می کند، فرجام خواهی است که در دیوانعالی کشور صورت می گیرد.

آرای قابل فرجام مطابق قانون آیین دادرسی مدنی مشخص شده اند، بطور معمول فرجام خواهی از آرای دادگاه تجدیدنظر به عمل می آید.

در عین حال، قانونگذار برای حفظ حقوق محکوم علیه، برخی از آراء دادگاههای نخستین را هم مستقیما قابل فرجام خواهی اعلام نموده است؛ به همین دلیل، در این مقاله به بررسی آرای قابل فرجام دادگاه تجدید نظر و آرای قابل فرجام دادگاه نخستین خواهیم پرداخت.

نوشته های مشابه

آرای قابل فرجام دادگاه تجدید نظر

قانونگذار در ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی، آرای قابل فرجام در دادگاه تجدید نظر را بیان کرده است.

در بند الف این ماده احکام قابل فرجام صادره از دادگاه تجدید نظر و در بند ب قرارهای قابل فرجام صادره از دادگاه تجدید نظر را معین نموده است.

بر این اساس:

احکام قابل فرجام صادره از دادگاه تجدیدنظر

به موجب بند الف ماده ۳۶۸ قانون آیین دادرسی مدنی، "احکام راجع به اصل نکاح و فسخ آن، طلاق، نَسَب ، حَجر و  وقف" که از دادگاه تجدیدنظر صادر شده باشد قابل فرجام است.

قرارهای قابل فرجام صادره از دادگاه تجدیدنظر

در بند ب ماده ۳۶۸ قرارهای قابل فرجام صادره از دادگاه تجدیدنظر پیش بینی شده است.

البته این قرارها در صورتی در صورتی قابل فرجام است که اصل حکم راجع به آنها هم قابل فرجام باشد، یعنی موارد پیش بینی شده در بند قبل.

بر این اساس، از قرار ابطال دادخواست و قرار رد دادخواست که از دادگاه تجدیدنظر صادر شده باشد و قرار سقوط دعوا و قرار عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا می توان فرجام خواهی کرد.

در این ماده به قرار رد دعوا و قرار عدم استماع دعوا اشاره نشده است، در حالی که بنظر می رسد این دو قرار نیز قابلیت فرجام خواهی داشته باشند.

آرای قابل فرجام دادگاه نخستین

مطابق ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی برای حفظ حقوق محکوم علیه رای مرحله نخستین که قابلیت تجدیدنظر داشته است اما در مهلت تجدیدنظر خواهی از آن تجدیدنظر خواهی نشده است، اجازه داده تا در مواردی ، نسبت به رأی مرحله نخستین مستقیما در دیوانعالی کشور فرجام خواهی نماید.

در بند الف این ماده احکام و در بند ب این ماده قرارها پیش بینی شده است.

احکام قابل فرجام دادگاه نخستین

  • احکامی که از دادگاههای نخستین در دعاوی صادر شده اند که خواسته آن بیش از مبلغ بیست میلیون ریال باشد؛ در صورتی که در موعد مقرر از آنها تجدیدنظر خواهی نشود، می توانند در مهلت فرجام خواهی، مستقیما مورد فرجام خواهی قرار بگیرند.
  • احکام راجع به اصل نکاح و فسخ نکاح، طلاق، نسب، حجر، وقف، ثلث، حبس و تولیت که از دادگاه نخستین صادر شده اند، نیز چنانچه در مهلت مقرر مورد تجدیدنظر خواهی قرار نگیرند و حکم قطعی شود، می توان در مهلت فرجام خواهی از آنها فرجام خواهی کرد.
  • احکام غیابی صادره در دعاوی مالی که خواسته آن بیش از بیست میلیون ریال باشد، چنانچه در مهلت مقرر مورد واخواهی و تجدیدنظر قرار نگیرند، می توانند در مهلت فرجام خواهی مورد درخواست فرجام قرار بگیرند.

قرارهای قابل فرجام دادگاه نخستین

در ماده ۳۶۷ قانون آیین دادرسی مدنی، قرارهایی پیش بینی شده است که چنانچه از دادگاه نخستین صادر شوند، در صورتی که در مهلت مقرر تجدیدنظر خواهی نشود و قرار در پرونده ای صادر شده باشد که حکم راجع به ان قابل فرجام باشد، می تواند در مهلت مقرر مورد فرجام خواهی قرار گیرد.

قرار ابطال دادخواست یا رد دادخواست که از دادگاه صادر شده باشد، قرار سقوط دعوا یا عدم اهلیت یکی از طرفین دعوا در صورتی که از دادگاه نخستین صادر شده باشند، در مهلت تجدیدنظر از آنها تجدیدنظر خواهی نشده باشد و قرار در پرونده ای صادر شده باشد که حکم راجع به اصل آن قابل فرجام باشد، می توان در مهلت فرجام خواهی از آن فرجام خواهی کرد.

میانگین امتیازات ۴ از ۵
از مجموع ۳ رای

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا