سفته یک سند تجاری است که در معاملات بازرگانی بسیار پر کاربرد است از این رو باید مانند تمام اسناد تجاری، ویژگی های یک سند تجاری را داشته باشد.
سفته یک سند تعهد آور است و صادر کننده آن را متعهد به پرداخت وجه درج شده در سفته می کند.
سفته زمانی به وجود آمد که تجار در انتقال پول از جایی به جای دیگر احساس خطر کردند و اغلب متضرر می شدند.
در حال حاضر شرکت های تجاری و تجار با استفاده از سفته مشکلات مالی خود را حل می کنند.
این موضوع گویای این است که سفته در معاملات جای خود را پیدا کرده است البته با همه اینها هنوز هم سفته یک سند ناشناخته است و مردم اغلب از مقرراتی که بر آن حاکم است بی اطلاع اند.
از این رو در این مقاله به بیان مفهوم سفته و نحوه صدور سفته می پردازیم.
سفته چیست؟
همه ما واژه سفته را بارها و بارها شنیده ایم اما بسیاری از ما نمی دانیم که سفته چیست؟
سفته یا فته طلب سندی است که صادر کننده آن متعهد می شود مبلغ درج شده در آن را، در تاریخ مشخص یا عندالمطالبه پرداخت کند.
وجه سفته به کسی پرداخت می شود که سفته در وجه او صادر شده است.
اگر سفته بدون نام یا در وجه حامل باشد هر کسی که سفته در دست او باشد می تواند در تاریخ سر رسید وجه سفته را مطالبه کند؛ بنابراین سفته یک سند تعهد به پرداخت است.
هر برگه سفته سقف خاصی دارد؛ مثلا سفته ای مبلغ درج شده بر روی آن یک میلیون ریالی به همین میزان هم اعتبار دارد.
نحوه صدور سفته
بعد از تهیه سفته صادر کننده برای صدور یا در اصطلاح "سفته دادن" باید نکاتی را رعایت کند؛ عدم رعایت این نکات باعث می شود که سفته دیگر سند تجاری نباشد و یک سند عادی تلقی شود و از مزایای سند تجاری بودن محروم شود.
در قانون، نحوه صدور سفته به ترتیب زیر است:
نوشتن مبلغ معین:
بر روی هر برگه سفته مبلغ سفته نوشته شده است.
برای مثال بر روی برگه سفته نوشته می شود، سفته تا مبلغ بیست میلیون ریال؛ این مبلغ نوشته شده در سفته سقف اعتبار آن را مشخص می کند، اما وجود این مبلغ نباید باعث شود صادر کننده سفته مبلغ مورد نظر خود را بر روی آن درج نکند.
صادر کننده حتما باید مبلغ سفته را به حروف بنویسد؛ نوشتن مبلغ سفته به حروف مانع از سوء استفاده از سفته خواهد شد.
نوشتن تاریخ صدور سفته:
صادر کننده باید طبق قانون تاریخ صدور سفته را قید کند اگرنه سند ارزش تجاری خود را از دست می دهد.
تاریخ صدور باید شامل روز ماه و سال باشد و بهتر است که با حروف هم نوشته شود.
نوشتن نام گیرنده:
باید نام گیرنده وجه یا طلبکار در سفته قید شود.
اگر نام گیرنده در سفته نوشته نشود سفته در وجه حامل محسوب می شود و کسی که سند در دست او باشد می تواند وجه آن را مطالبه کند.
بنابراین بهتر است حتما نام گیرنده در سند قید شود.
نوشتن تاریخ پرداخت سفته:
در سفته باید تاریخ پرداخت قید شود.
در صورتی که تاریخ پرداخت سفته تعیین نشود سفته حال خواهد بود و دارنده سفته هر زمان بخواهد می تواند آن را مطالبه کند، بهتر است تاریخ را هم به عدد و هم به حروف بنویسید.
درج امضا یا مهر صادر کننده:
امضا و مهر صادر کننده به منزله این است که بدهکار بودن خود را تایید می کند.
دقت کنید درج تمام این موارد در سفته توسط خود صادر کننده ضروری است.