وراث غایب مفقودالاثر، می توانند از دادگاه درخواست کنند که اموال او موقتا به تصرف ایشان داده شود.
در صورت رعایت شرایط مقرر در قانون، این اموال به تصرف موقت ورثه داده می شود و زمانی تصرف ورثه قطعی خواهد شد که حکم موت فرضی غایب مفقودالاثر صادر شده باشد.
ورثه غایب، وصی و موصی له می توانند از دادگاه تقاضای صدور حکم موت فرضی غایب را نمایند.
این درخواست باید کتبی و شامل مشخصات غایب، تاریخ غیبت، دلایلی که به موجب آن درخواست‌کننده حق درخواست صدور حکم موت فرضی را دارد، همچنین ادله و اسنادی که ممکن است به موجب آن ادله و اسناد درخواست حکم موت فرضی غایب را نمود باشد.
موارد ذیل از جمله مواردی محسوب است که عادتا شخص غایب زنده فرض نمی شود:
- وقتی که ده سال تمام از تاریخ آخرین خبری که از حیات غایب رسیده است گذشته و در انقضاء مدت مزبور سن غایب از هفتاد و پنج سال گذشته باشد.
- وقتی که یک نفر به عنوانی از عناوین، جزء قشون مسلح بوده و در زمان جنگ مفقود و سه سال از تاریخ انعقاد صلح بگذرد بدون اینکه خبری از او برسد.
هرگاه جنگ منتهی به انعقاد صلح نشده باشد، مدت مزبور پنج سال از تاریخ ختم جنگ محسوب می شود
- وقتی که یک نفر حین سفر بحری در کشتی بوده که آن کشتی در مسافرت تلف شده است، سه سال تمام از تاریخ تلف شدن کشتی گذشته باشد بدون اینکه از آن مسافر خبری برسد.
اگر با انقضاء مدت های ذیل که مبدا آن روز حرکت کشتی محسوب می شود کشتی به مقصد نرسیده باشد و در صورت حرکت بدون مقصد به بندری که از آنجا حرکت کرده برنگشت و از وجود آن به هیچ وجه خبری نباشد کشتی تلف شده محسوب می شود.
- برای مسافرت در بحر خزر و داخل خلیج فارس یک سال
- برای مسافرت در بحر عمان، اقیانوس هند، بحر احمر، بحر سفید (مدیترانه)، بحر سیاه و بحر آزوف دو سال
- برای مسافرت در سایر بحار سه سال
