امروزه با پیشرفت علم پزشکی، کمتر زوجینی هستند که صاحب فرزند نشوند و اکثرا با روش های نوین باروری گرچه زمان بر و پر هزینه است، در نهایت صاحب فرزند خواهند شد اما اگر مردی نابارور باشد و از طرق طبیعی باروری وی امکان پذیر نباشد، بر خلاف اخلاق و عقل و شرع خواهد بود که زنی را تحمیل به زندگی کرد که مرد در آن توان باروری ندارد.
همواره زنان تا سن ۳۵ سالگی امکان باروری را داشته و بعد از آن بارداری پر خطر می شود اما در مردان این گونه نیست و امکان باروری برای آنان تا پیری ادامه دارد.
در این راستا در عقدنامه های رایج بین مردم شرط چاپی وجود دارد که در صورت امضاء زوج، زوجه می تواند در موردی که مردی پس از ۵ سال به جهت عقیم بودن یا عوارض جسمی دیگر صاحب فرزند نشود، طلاق بگیرد که احراز این موضوع با دادگاه رسیدگی کننده به طلاق می باشد.
اگر هم مردی این شرط ضمن عقد را امضاء نکرده باشد، پس از گذشتن حدود همین مدت می تواند به استناد عسر و حرج به جهت بچه دار نشدن مرد از دادگاه تقاضای طلاق کند.
زمانی که زوجین به مشکلات و اختلاف بر می خورند باید راه های قانونی مطالبه حقوق خود را بدانند و چون این قضیه از امور تخصصی خانواده است، توصیه می شود پیش از هر اقدامی با مشاور حقوقی در زمینه خانواده گفتوگو کنید.