آیا مایل هستید اعلانات مربوط به گفتگوهای آنلاین خود را روی دستگاه
خود دریافت کنید؟
در پنجره باز شده روی دکمه Allow کلیک کنید...
لطفاً اتصال اینترنت خود را بررسی کنید.
تلفن تماس:
شما میتوانید درخواست ارزیابی حقوقی خود را بطور مستقیم برای ارسال کنید و در کوتاهترین زمان ممکن از ایشان پاسخ
بگیرید.
لطفا دقت داشته باشید، شما در هر روز تنها
میتوانید ۳
درخواست ارزیابی حقوقی رایگان ویا ارتباط مستقیم با متخصص ثبت نمایید.
همچنین دقت داشته باشید درصورت عدم انتخاب متخصص، پیام شما برای تمامی متخصصان ارسال شده و ایشان
می توانند ارزیابی خود را از درخواست شما مطرح نمایند.
اگر خواهان فقط کپی از قرارداد مشارکت در ساخت ارائه کرده و اصل آن موجود نیست و ندارد، آیا خوانده باید نسبت به آن اظهار تردید و انکار هر دو نماید یا صرف تردید کافی است؟
در قرارداد من خواهان کپی از قرارداد مشارکت در ساخت سازنده رو تو اسناد دادخواست خود کپی گرفته و در دادخواست فرستاده و من خودم ملک پیش فروش از سازنده خریداری کردم و بعد به یک نفر فروختم. الان کسی که از من خرید کپی قرارداد مشارکت رو استناد کرده. قراردادی که خود من اصلا نه دیده بودم و نه داشتم. الان باید در لایحه به انکار و تردید و کپی استناد کنم؟ و آیا دادگاه قبول می‌کنه یا نه؟
بر اساس ماده ۲۱۹ قانون آیین دادرسی مدنی، زمانی که سند ارائه شده به دادگاه به صورت کپی است و اصل آن موجود نیست، خوانده می‌تواند نسبت به سند اظهار تردید کند.
در صورتی که خوانده نسبت به اعتبار سند تردید داشته باشد، باید این موضوع را به دادگاه اعلام کند و دادگاه نیز موظف است در این خصوص تصمیم‌گیری کند.
اظهار انکار زمانی مطرح می‌شود که شما ادعا کنید سند مزبور از اساس جعلی است، اما در این مورد که شما سند را ندیده‌اید و فقط کپی آن ارائه شده، اظهار تردید کافی است و دادگاه بر اساس آن بررسی‌های لازم را انجام می‌دهد.
این پاسخ توسط هوش مصنوعی تولید شده است. لطفاً
توجه
داشته باشید که ممکن
است اطلاعات
ارائه‌شده
به‌طور کامل دقیق
یا قابل اعتماد نباشد. توصیه می‌شود برای تأیید صحت اطلاعات، به مشاوره وکلای مجرب مراجعه کنید.
سلام
با توجه به توضیحات شما و بر اساس قوانین آیین دادرسی مدنی ایران، پاسخ دقیق و راهنمایی لازم به شرح زیر است:
در شرایطی که خواهان تنها کپی یک قرارداد را ارائه کرده و اصل آن موجود نیست، شما به عنوان خوانده باید نسبت به آن اظهار تردید نمایید. استفاده از «انکار» در وضعیت شما صحیح نیست.
تفاوت کلیدی انکار و تردید
برای روشن شدن موضوع، تفاوت این دو اصطلاح حقوقی اهمیت بالایی دارد:
انکار: زمانی به کار می‌رود که شخصی، خط، امضا، مهر یا اثر انگشت منتسب به خود را در یک سند عادی رد کند. به عبارت دیگر، شما می‌گویید «این امضای من نیست».
تردید: زمانی استفاده می‌شود که اصالت یک سند که منتسب به شخص دیگری است (نه شما)، مورد شک و تردید قرار گیرد. برای مثال، ورثه نسبت به سندی که به مورث آن‌ها منتسب است، اظهار تردید می‌کنند.
در پرونده شما، قرارداد مشارکت در ساخت، بین سازنده و مالک اصلی ملک تنظیم شده و امضای شما در آن وجود ندارد. بنابراین، چون سند به شما منتسب نیست، باید نسبت به آن اظهار تردید کنید.
وظیفه شما در قبال کپی قرارداد
برای دفاع از خود، باید اقدامات زیر را به ترتیب و با دقت انجام دهید:
اظهار تردید در اولین فرصت: مطابق ماده ۲۱۷ قانون آیین دادرسی مدنی، شما باید اظهار تردید خود را حتی‌الامکان تا اولین جلسه دادرسی اعلام کنید. این موضوع را حتما در لایحه دفاعیه خود به صراحت قید کرده و در جلسه دادگاه نیز به صورت شفاهی بیان نمایید.
تاکید بر کپی بودن سند: به طور مشخص در لایحه و در دادگاه اعلام کنید که سند ارائه‌شده صرفا یک کپی (احتمالا کپی غیرمصدق یا "برابر اصل نشده") است و اصل آن ارائه نشده است.
مطالبه اصل سند: مهم‌ترین اقدام شما این است که از دادگاه بخواهید خواهان را ملزم به ارائه اصل قرارداد کند. طبق قانون، هنگامی که نسبت به یک سند عادی اظهار تردید می‌شود، ارائه‌کننده سند (خواهان) موظف است اصل آن را در همان جلسه دادرسی یا در فرصتی که دادگاه تعیین می‌کند، ارائه دهد.
پیامدهای قانونی و احتمال پذیرش دادگاه
عدم ارائه اصل سند: اگر شما نسبت به کپی سند اظهار تردید کنید و خواهان نتواند اصل آن را به دادگاه ارائه دهد، آن کپی اعتبار خود را به عنوان دلیل از دست می‌دهد و از مجموعه دلایل پرونده خارج می‌شود. در این صورت، دادگاه نمی‌تواند بر مبنای آن کپی رای صادر کند.
بار اثبات بر عهده خواهان است: با اظهار تردید از سوی شما، وظیفه اثبات اصالت و صحت قرارداد بر عهده خواهان (ارائه‌کننده سند) قرار می‌گیرد. شما تکلیفی برای اثبات عدم اصالت آن ندارید.
اعتبار کپی حتی اگر "برابر اصل" باشد: حتی اگر کپی ارائه‌شده "برابر با اصل" شده باشد، صرفا برای شروع رسیدگی است. اگر شما نسبت به آن تردید کنید، خواهان همچنان موظف است اصل سند را برای بررسی به دادگاه ارائه دهد. عدم ارائه اصل، حتی کپی برابر اصل را نیز از اعتبار ساقط می‌کند.
استناد به سند در صورتی مورد پذیرش قرار می گیرد که اصل آن به شعبه ارائه گردد و استناد به کپی سند به هیچ وجه مورد توجه دادگاه قرار نمی گیرد فلذا به مرحله انکار و تردید یا ادعای جعل نمی رسد زیرا انکار و تردید و یا ادعای جعل فقط در اصل سند امکان پذیر است به جهت آنکه در مقام انکار و تردید یا ادعای جعل، کارشناسی باید نسبت به اصل سند صورت گیرد .
