تعریف رابطه نامشروع از نظر قانون چیست؟

اینگونه روابط که معمولا شیطان نیز با آنها حضور دارد نامشروع است و مستوجب تعزیر است گرچه منجر به ملامسه نشده باشد.

ماده ۶۳۷ قانون مجازات اسلامی مصوب ۱۳۷۵ شامل دو بخش مختلف است و بخش اول ناظر بر روابط نامشروع و بخش دوم ناظر بر عمل منافی عفت است و در خصوص روابط نامشروع، ارتباط فیزیکی بدنی، شرط نیست.
برای اثبات این مدعا دو قرینه لفظی و یک قرینه قانونی وجود دارد: قرینه لفظی اول اینکه، حرف «یا» که بین این دو جرم فاصله انداخته به نوعی جزء حروفی است که افاده فصل و تفاوت و تفصیل می کنند و ظهور در تمایز کلمه قبل و بعد دارند.
قرینه لفظی دوم آنکه در علم اصول، اصل بر تاسیس است

قرینه قانونی اینکه رابطه نامشروع در ماده ۱۰۱ قانون تعزیرات ۱۳۶۲ سابقه تقنینی نداشت. قانونگذار در سال ۱۳۷۵ با ملاحظه وضعیت اجتماعی و اخلاقی جامعه و فقدان نص صریح قانونی در برخورد با روابط غیر فیزیکی زن و مردی که رابطه آنها غیرشرعی بود، این رفتار را جرم انگاری کرد. به عبارتی برخی رفتارها و مصادیق را عمل منافی عفت نمی دانست، حال با ذکر عبارت «روابط نامشروع» آنها را جرم انگاشته است و قصد شمول آن بر برخی مصادیق را دارد. بنابراین، نسبت میان رابطه نامشروع و عمل منافی عفت از نوع رابطه «تباین» است.

با سلام
صرف قدم زدن وپیامک فرستادن دختر وپسر ایجاد رابطه نامشروع نخواهد نبود بلکه رابطه فیزیکی اعم از تقبیل یا مضاجعه شرط است