حضانت فرزندخانواده

در چه شرایطی میتوان مادر را از حضانت سلب کرد؟

به دنبال طلاق والدین و یا فوت یکی از آنها ، مسئله حضانت فرزندان به موضوع مهمی تبدیل می شود؛ چرا که کودکان نیازمند مراقبت و حمایت جسمی یا عاطفی هستند.

به همین دلیل قانونگذار نیز در راستای حمایت از کودکان و مصلحت آنان قواعدی را در خصوص حضانت فرزندان قبل از طلاق، حضانت فرزندان بعد از طلاق و حضانت فرزندان بعد از فوت والدین مقرر داشته است.

نوشته های مشابه

اما آنچه که مهم است، لزوم رعایت مصلحت کودکان می باشد، در غیر این صورت، می توان حضانت را از دارنده آن گرفته یا سلب نمود.

به همین مناسبت، در این مقاله به بررسی حضانت مادر، سلب حضانت از مادر به دلیل عدم صلاحیت و دعوای سلب حضانت از مادر خواهیم پرداخت.

حضانت مادر

در قانون مدنی، حضانت فرزند دختر و حضانت فرزند پسر تا سن هفت سالگی با مادر است.

در واقع، قانون مدنی به دلیل اینکه کودک در این سن نیازمند عاطفه مادر و مهر و محبت از جانب اوست و هم اینکه بسیاری از نیازهای فرزند توسط مادر تامین می شود، حضانت کودکان را تا هفت سالگی بر عهده مادر قرار داده است

اما بعد از هفت سالگی، حضانت فرزند تا سن بلوغ (در دختران نه سال تمام قمری و در پسران پانزده سال تمام قمری) بر عهده پدر است.

بعد از این سن هم خود فرزند می تواند انتخاب کند که می خواهد با کدامیک از والدینش زندگی کند.

سلب حضانت از مادر

همانگونه که گفتیم، قرار دادن حضانت فرزند تا سن هفت سالگی بر عهده مادر، به دلیل لزوم رعایت مصلحت طفل بوده است.

به همین دلیل، هر گاه که حضانت مادر بر فرزند به مصلحت طفل نباشد و مادر صلاحیت لازم برای حضانت فرزند را نداشته باشد، می توان حضانت را از وی پس گرفت.

به عنوان مثال، در ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی در خصوص سلب حضانت از مادر تعیین تکلیف شده است.

بر اساس این ماده، در صورتی که مادر در مدتی که حضانت بر عهده اوست مبتلا به جنون یا دیوانگی شود، یا با شخص دیگری ازدواج کند، حضانت از وی سلب می شود.

علاوه بر این، مطابق ماده اصلاحی ۱۱۷۳ قانون مدنی ، در خصوص سلب حضانت از دارنده آن که به طور کلی در مورد مادر و پدر به کار می رود، چنین مقرر شده است که: "هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادر که طفل تحت حضانت اوست، صحت جسمانی و یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای اقربای طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای رئیس حوزه قضایی، هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند".

در ادامه این ماده هم مصادیقی از عدم مواظبت و انحطاط اخلاقی والدین که به منزله عدم صلاحیت ایشان تلقی می شود، بیان شده است:

  • اعتیاد زیان آور به الکل، مواد مخدر و قمار
  • اشتهار به فساد اخلاق و فحشا
  • ابتلا به بیماری های روانی با تشخیص پزشک قانونی
  • سوء استفاده از طفل یا اجبار او به ورود به مشاغل ضد اخلاقی مانند فساد و فحشاء ، تکدی گری و قاچاق
  • تکرار ضرب و جرح خارج از حد متعارف

البته این مصادیق انحصاری نیستند؛ بلکه در هر مورد که مصلحت کودک به  خطر بیفتد، می توان حضانت را از دارنده آن سلب کرد.

در صورت وجود یکی از موارد سلب حضانت در مادر ، می توان حضانت را از وی پس گرفت.

دعوای سلب حضانت از مادر

برای سلب حضانت از مادر، نخست بایستی دعوای سلب حضانت از مادر را در دادگاه اقامه کرد.

به این منظور بایستی به دادگاه دادخواست سلب حضانت از مادر ارائه داد.

در این دادخواست، هر کسی که مدعی وجود یکی از دلایل سلب حضانت است، باید به استناد وجود یکی از شرایط سلب حضانت از مادر که در بالا ذکر شد، دادخواست را تنظیم نماید.

مثلا اگر مادر کودک را کتک می زند و این کتک زدن بیشتر از حد متعارف باشد و مصلحت طفل را به خطر بیندازد، می توان این دادخواست را به دلیل کتک زدن بیش از حد متعارف کودک تنظیم نمود و اگر هم آثار ضرب بر روی بدن کودک وجود دارد، گواهی پزشک قانونی را اخذ کرد.

در این حالت، دادگاه به این درخواست رسیدگی کرده و در صورتی که مصلحت طفل اقتضا کند، حضانت کودک را به دلیل عدم صلاحیت از مادر سلب خواهد کرد.

میانگین امتیازات ۵ از ۵
از مجموع ۱ رای

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا